Bleker saboteerde wetsvoorstel tegen onverdoofd ritueel slachten

Je zou het niet verwachten van iemand die een eerbiedwaardig ambt bekleedt, maar juist dat onverwachte bevordert de effectiviteit van het middel. Goed voor verbazing bij velen, maar van grote invloed op het proces. Henk Bleker saboteert alles wat hem slecht uitkomt, en het is goed die eigenschap onder de aandacht te brengen.

Tijdens de industriële revolutie werd in noodgevallen tijdens het weven een klomp (sabot) in de machine geslagen om het proces onmiddellijk tot stilstand te brengen. Sabotage bleek ook een effectief middel om de concurrentie te benadelen.

Er zijn goede gronden om Henk Bleker van sabotage te betichten. Direct na zijn aantreden adviseerde hij Limburgse boeren, tijdens een bijeenkomst van de LLTB  om de natuurregels te saboteren.

“Zoek die creatieve oplossingen. Doe het. En doe het vooral in stilte. Ik wil niet weten hoe u het doet, als het maar gebeurt.” 

De geur van sabotage hing ook rond de besluitvorming  over de Hedwigepolder. Toen bleek dat adviezen van door Bleker geraadpleegde ‘professoren’ door hem verdraaid waren, en de deskundigen geen professoren. De schijnbewegingen houden de besluitvorming rond de polder nog steeds op en zorgen voor grote verwarring en irritatie.

Datzelfde geldt voor dossiers als de natuurbezuinigingen en het natuurakkoord met de provincies, het ganzen7 akkoord, het megastallenbeleid en tal van andere kwesties. 

Het jongste rookgordijn legde de staatssecretaris aan bij de behandeling van de wet die het onverdoofd slachten beoogde te verbieden. De staatssecretaris toverde letterlijk te elfder ure tijdens de behandeling in de Eerste Kamer een convenant uit de hoed dat het lijden van de dieren zou verminderen, de onverdoofde slacht zou maximeren tot de behoefte voor binnenlandse consumptie, etiketteringsplicht regelde voor al het vlees dat afkomstig is van onverdoofde slacht, een einde aan de dieronvriendelijke kantelbox, kortom een aantrekkelijk alternatief voor het wetsvoorstel. Later kwam daar nog de garantie bij van permanent toezicht, waarbij de aanwezige dierenarts zou ingrijpen wanneer het dier langer dan 40 seconden zou lijden.

De staatssecretaris dacht aan tal van waarborgen, en dat is steeds het probleem. ‘Denken aan’ biedt geen enkele garantie voor de uitvoering. Het convenant biedt anders dan beloofd en aan de pers meegedeeld géén garanties voor verminderd lijden, géén garantie dat het dier na 40 seconden hoe dan ook buiten bewustzijn zal zijn, géén maximering van het aantal te slachten dieren en géén einde aan de kantelbox. De altijd aanwezige dierenarts, is in het convenant nergens terug te vinden en pas na aandringen vanuit de Kamer gaf de staatssecretaris toe dat het toezicht ook door een co-assistent zou kunnen worden uitgevoerd. De Controle op het bewustzijn van het slachtdier ligt bij de slachter zelf ligt en de frequentie van het toezicht zou in de praktijk verminderd kunnen worden. 

Nu de mist is opgetrokken, valt het slachtveld een beetje te overzien.

De rabbinale rechtbank in Amsterdam geeft in een vertrouwelijk vonnis aan dat is besloten ‘onder problemen en twijfels’ akkoord te gaan om zo ‘een jaar tijd te winnen’ met de aantekening dat men er binnen 6 weken vanaf kan.   De enige kosjere slagerij van Nederland gaat naar de rechter om ontbinding van het convenant te vorderen speciaal vanwege de ‘onwerkbare procedure’. Zijn advocaat Loonstein: “In het convenant staat bijvoorbeeld dat binnen 40 seconden moet worden beslist of het dier een oprichtingsreflex heeft. Dat kun je niet beoordelen als het op z’n rug in de fixatiebox ligt – een van de bepalingen in het akkoord.” 

De Koninklijke Nederlandse Maatschappij voor Diergeneeskunde geeft aan dat “de fixatie voor de halssnede en gedurende het verbloeden extra manipulatie en stress opleveren  voor de dieren. Bovendien zorgt het bij bewustzijn doorsnijden van de hals en het aansluitende verbloeden voor onnodig pijn lijden.

23 Dierenbeschermingsorganisaties verenigd in het CDON noemen het convenant onacceptabel, de 40 secondentermijn is “niet gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek” en uitvoering  volledig onder verantwoording van een direct betrokkene, de slachter. 

Bleker is opnieuw geslaagd in zijn opzet, verwarring zaaien met loze beloften, humble bragging en het bieden van een alibi aan politici die zich daarachter willen verschuilen. In de wetenschap dat het minstens  een jaar duurt voor er een nieuw wetsvoorstel kan worden behandeld. Intussen kan de bestaande praktijk ongehinderd doorgang vinden. 

Het is kenmerkend voor de werkwijze van deze demissionaire staatssecretaris, die in de nadagen van zijn ambtstermijn nog veel snode plannen lijkt te hebben. Waar CDA prominent Herman Wijffels de verwachting uitsprak dat Bleker’s toekomst bij zijn pony’s zal liggen, tekende De Boerderij op dat Bleker Astrid Joosten zou hebben toegebeten ‘Vlak mij niet uit’, zonder dat overigens nader toe te lichten. 

Henk Bleker acht zijn eigen rol nog lang niet uitgespeeld en kan nog veel schade aanrichten aan de belangen van dieren, natuur en milieu in de komende maanden. Om die reden is een waarschuwing op zijn plaats.

Niko Koffeman, lid Eerste Kamer Partij voor de Dieren