Cameron kan smeken wat hij wil, de Schotten wantrouwen hem

Het Schotse onafhankelijkheidsreferendum gaat niet simpelweg over de stabiliteit van de economie, of de rivaliteit tussen Schotten en Engelsen. Het referendum gaat over het wantrouwen in de regering-Cameron in Westminster, die in dit debat geen duidelijke redenen lijkt te kunnen geven voor het steunen van een Verenigd Koninkrijk.

Groot-Brittannië is een land met één van de grootste kloven tussen arm en rijk in de westerse wereld. Vooral in Scotland is er relatief veel armoede. 16% van de bevolking en 19% van alle kinderen leeft onder de armoedegrens, en deze aantallen stijgen jaarlijks. Dat terwijl Schotland een sterke economie heeft; het verwerkt ruim 96% van de Britse olie in de Noordzee, exporteert drank, voedsel, maar ook diensten zoals de bouwsector, financiële diensten, techniek en accountancy. Daarnaast heeft Schotland een sterke toeristische sector. Je zou denken dat in zo’n land de mensen het goed hebben, economisch gezien. Maar dat is dus niet het geval. En dat komt door de manier waarop Groot-Brittannië bestuurd wordt: er wordt minder geld geïnvesteerd in Schotland dan dat er aan belastinggeld wordt gegenereerd.

De zorgsector wordt bedreigd door privatisering, die een grote impact zal hebben op de levensstandaard van de bevolking. De conservatieve regering wil de Human Rights Act schrappen na de volgende verkiezingen, waardoor de rechten van 65 miljoen mensen op het spel worden gezet. En de kans dat Groot-Brittannië de EU verlaat wordt steeds groter, met een overgroot deel van het zuiden dat dit idee steunt. Schotland dreigt daarmee economisch geïsoleerd te worden, wat – aangezien 27 procent van de Schotse export plaatsvindt naar andere EU-landen, ook weer gevaar met zich meebrengt.

Wanneer ik het over de Schotten heb, heb ik het natuurlijk over de mensen die in Schotland leven, zoals ik, en honderdduizenden andere niet-Schotse EU-burgers – inclusief veel Engelsen – die ook voor onafhankelijkheid zijn. En die onafhankelijkheid is een idee zo sterk, dat het talloze mensen stimuleert om campagneprojecten op te zetten en de overwegend negatieve berichtgeving in de media te negeren. Zoals bijvoorbeeld de ‘Yes-campagne’.

Wat de ‘Yes’-campagne simpelweg wil bereiken is een socialer stelsel waarin gelijkheid domineert. Daarnaast wil men dat de kernwapens die nu opgeslagen liggen net ten westen van Glasgow, omdat ze ‘te gevaarlijk zijn om in Engeland op te slaan’, worden verwijderd en willen de Schotten hun eigen economie draaien, waarbij controle op het belastingstelsel en budgetten centraal staat. En hopen ze dat Schotland een land wordt dat sterk samenwerkt met de rest van Europa. Kortom: zaken die de Britse regering niet wil en niet kan bieden, omdat het conservatieve beleid van de regering Cameron zich liever op de financiële sector in Londen richt.