CDA geeft ouders financiële stok om kind mee te slaan

Stel, uw kind maakt een fiets/auto/ruit/bushokje kapot. Het kind is in de leeftijd van 14 tot 18 jaar, de schade wordt niet gedekt door uw Wettelijke Aansprakelijkheidsverzekering, u krijgt de rekening thuisgestuurd, het kleine klootzakje is de lachende derde. Dat is balen. Eigenlijk zou u de financiële schade op uw kleine klootzakje moeten kunnen verhalen, toch? Dat vindt het CDA nou ook. Die wil er zelfs een nieuwe wet tegen aan gooien om het mogelijk te maken. Top! Of draaft het confessionele paardje weer eens door?

Het CDA was altijd de partij van het gezin, dacht ik. Daarom heeft het me enorm bevreemd dat het CDA-Tweede Kamerlid Coskun Çörüz een voorstel indient dat deze hoeksteen van de samenleving alleen maar kan ondergraven. Cörüz vindt het vervelend dat ouders van jonge vandalen opdraaien voor de schade die hun kroost aanricht. De jonge vandalen zouden op een of andere manier zelf ter verantwoording moeten worden geroepen. Het CDA wil ouders daartoe de middelen in handen geven. Tot hier volg ik het nog.

Ik verwacht dat het CDA vervolgens zal pleiten voor opvoedhulp, een betalingsregeling voor de schade en een maatschappelijke taakstraf voor het kind. Maar ik vergis me in het vermogen van de partij om oplossingen te bedenken die de verhoudingen binnen het gezin zouden kunnen verbeteren. In plaats daarvan willen de christendemocraten de ouders als het ware een financiële roede in handen geven. U kunt dan eindelijk tegen uw kind zeggen: “Kleine klootzak, jij kost mij geld, maar je betaalt het tot op de cent terug.”

Maar wacht eens even. Dat kunt u nu toch ook? Kinderen die ouder zijn dan veertien jaar mogen een bijbaantje hebben en met een beetje ouderlijk gezag bepaalt u mede wat uw kind met de opbrengst doet. Met een beetje ouderlijk gezag en creativiteit kunt u ook een andere passende straf bedenken. De uren die worden besteed aan tv-kijken, internetten en buiten chillen met andere klootzakjes kunnen nu mooi worden gebruikt om klusjes te doen. Het CDA onderschat dit vermogen van ouders om hun kinderen ter verantwoording te roepen en indien nodig te straffen.

Natuurlijk, het is niet altijd even makkelijk om uw ouderlijk gezag te laten gelden. Zeker niet als uw lieve baby, vijftien jaar nadat hij zich uit uw lichaam heeft gewrongen, is veranderd in een onhandelbare draak van een puber.  (Even vanuit het vrouwelijk perspectief gesproken, maar vaders dienen zich zeker niet overgeslagen te voelen) Ergens in de loop van die vijftien jaar had u het draakje misschien ook wel kunnen en moeten bijsturen. Ergens is het mis gegaan, sindsdien dringt u niet meer door tot het kind en andersom misschien ook niet.

Heeft u dan iets aan een wet die het u mogelijk maakt om uw kind in ieder geval financieel aan te pakken? Hoe stelt het CDA zich dat voor? Wat als het vandaaltje niet kan of wil betalen? Moet u dan een incassobureau inhuren? De rechter laten bepalen dat u beslag mag leggen op zijn spulletjes, waaronder zijn mp3-spelertje en zijn nieuwe Nikes? Hebben ouders nou echt een wet nodig om hun kinderen hun speelgoed af te kunnen pakken?

Nee, ouders van jonge vandalen hebben niets aan de wet die het CDA voorstelt. Het verbetert hun rechtspositie niet, omdat de partij tegelijkertijd wil dat slachtoffers de ouders altijd aansprakelijk kunnen houden voor de schade die hun kinderen aanrichten. Het verbetert hun positie tegenover hun kinderen niet, omdat ze feitelijk niets anders in handen krijgen dan een  stuk tekst, terwijl ze vaak juist praktische hulp in de opvoeding nodig hebben. Het verandert bovendien nauwelijks iets aan de juridische positie van jongeren. Op dit moment zijn ze namelijk al vanaf hun zestiende zelf aansprakelijk. Het CDA wil alleen maar die grens met twee jaar verlagen.

Het hele voorstel past wel weer in de feitenvrije doctrine van dit kabinet dat jonge mensen, net als ieder ander, verantwoordelijk zijn voor zichzelf en hun daden. Dit terwijl wetenschappelijk onderzoek herhaaldelijk heeft aangetoond dat jonge mensen verminderd verantwoordelijk gehouden kunnen worden, omdat impulscontrole bijvoorbeeld nog niet volledig is ontwikkeld. Kinderen kunnen ook veel minder dan volwassenen  de gevolgen van hun handelingen voor de lange termijn overzien.

Daarom kunnen we beter ouders verantwoordelijk houden voor het op de wereld zetten van kinderen. Het CDA moet eens ophouden ouders die verantwoordelijkheid uit handen te slaan. Dat deed de kerk vroeger ook altijd. “U voedt uw kind verkeerd op! Laat het maar aan ons over”, was en is de boodschap van de confessionelen. De leegloop bij de kerk en het CDA maakt wel duidelijk dat mensen daar echt geen boodschap meer aan hebben.