Chaos in Kopenhagen

Natuurlijk door de chaos bij de accreditatie maar vooral door de totale stagnatie in de onderhandelingen.

Omdat ik er de hele vorige week al was kwam ik er zelf snel doorheen maar bijvoorbeeld de 20 deelnemers aan de jongeren kopenhagen coalitie (JKC), partners van WISE, hebben, net als duizenden anderen, 5 tot 7 uur voor niets in de rij gestaan. Toen buiten doordrong dat de onderhandelingen binnen waren stilgelegd omdat ´Afrika´ was weggelopen werden er grappen gemaakt; “weggelopen? ze zijn gewoon nooit binnen geweest”. Het eindeloze wachten leidt tot interessante onmoetingen. Want 1 ding kun je de Deense organisatie nageven, ze maken geen onderscheid tussen actievoerders, ambtenaren, politici en media. Dus stond de JKC naast de Jemenitische minister van milieu en achter de voorlichter van minister Cramer.

Inmiddels was de chaos binnen niet minder groot. Terwijl ik in het Holland House sta te praten met wat mensen van het Nederlandse bedrijfsleven en het Planbureau voor de Leefomgeving (volop `ouwe jongens krentenbrood`) golft er opeens iets van een collectieve verontwaardiging door het immense complex als bekend wordt dat de Afrikaanse groep genoeg heeft van het feit dat er nog steeds serieus wordt overwogen om het nu geldende Kyotoverdrag opzij te schuiven voor er iets nieuws is. Deels hoort dit natuurlijk bij het spel, af en toe moet je met de vuist op tafel slaan of even weglopen maar volgens veel ervaren waarnemers is dit wel erg laat in de onderhandelingen. Als er nu nog zo hoog spel gespeeld wordt is dat geen goed teken. Cramer is ook ongerust en zelfs wat bozig. Inhoudelijk gezien is er niet zo veel reden voor de Afrikaanse landen om nu al de kont definitief tegen de krib te gooien: natuurlijk is het geen goed idee om Kyoto overboord te kieperen maar er is ook echt niemand die daar echt serieus over denkt.   Het schijnt dat Balkenende woensdagochtend al komt. Waarom stelt me dat niet meteen gerust?   Katterig verlaat ik het Bellacentre om naar een uitvoering van de Messiah van Händel in de Domkerk te gaan met Deense vrienden. Niet de mooiste uitvoering ooit maar wel erg ontspannend. En mooi om te kijken naar de spieren in de blote armen en schouders van de dirigente. Nog een laatste sms van een Nederlands delegatielid “we moeten al gaan nadenken over wat we moeten gaan doen als er geen akkoord komt”…… en met die weinig geruststellende gedachte naar bed.