Corona: wat een premier met lef zou zeggen

Het kabinet wil suikerklontjes uitdelen om de bitterheid van de coronamaatregelen te verzoeten. Dat doet het door maatregelen te nemen met een hoge symboolwaarde want de situatie wettigt geen echte doorbraken in de regelgeving. Wie de cijfers over de wat langere termijn bekijkt, kan alleen maar concluderen dat de wedstrijd Nederland – Covid-19 voorlopig in een gelijkspel blijft hangen. De eindstand valt niet goed te voorspellen. Het moet dus bij een concessie hier en daar blijven. Ook haalt het kabinet met de ene hand terug wat het met de andere hand uitdeelt.

Dezer dagen is een proefballon opgelaten: is het mogelijk de nachthoreca weer open te stellen met meer selectie aan de poort? Zou je bijvoorbeeld alle gelegenheden met een geluidsvolume van meer dan 60 decibel kunnen verplichten na 22.00 uur toegangskaarten te verkopen? Ook moeten zulke zaken een portier aan de deur zetten. De branche is al bezig zich op te winden want dit is natuurlijk een krankzinnige maatregel die niets uithaalt en tot heftige discussie met de handhavers zal leiden over decibellen. Dan: mogen klanten die voor 22.00 uur binnen kwamen, gewoon blijven zitten?

Er is reden genoeg tot grote woede op Rutte en zijn kompanen. Niet vanwege de onuitvoerbaarheid van hun regels maar om de lafheid van de bewindslieden.

De situatie is namelijk glashelder. Met de huidige maatregelen houden wij het aantal besmettingen beperkt tot rond 2500 per etmaal met uitschieters naar boven en beneden. De ziekenhuizen kunnen de toevloed van coronapatiënten net aan. We hebben nog niet gezien wat de openstelling van het onderwijs teweeg zal brengen maar het feit dat al zoveel klassen naar huis zijn gestuurd vanwege besmetting in de schoolbanken, is een veeg teken. Er is dan ook geen enkele reden om af te wijken van de huidige praktijk. Het is het beste om voorlopig op de oude voet voort te gaan. Natuurlijk is het ongezellig zo’n boodschap aan het Nederlandse volk te brengen.

Een laffe premier neemt dan zijn toevlucht tot versluierend taalgebruik. Hij veegt zijn eigen straatje schoon. Hij verzint stippen aan de horizon. Hij presenteert versoepelingen die mooi ogen maar in de praktijk niets dan verwarring zaaien.

Een dappere minister president daarentegen geeft leiding. Die verschijnt in het parlement en op de televisie. Hij legt de feiten onverbloemd voor en ziet ze samen met de toehoorders en de kijkers onder ogen.

Hij zegt: “Dit zijn de cijfers. U ziet allemaal hoe wij er voor staan. Het gezond verstand dicteert dat verdere versoepelingen onaanvaardbare risico’s met zich meebrengen. Daarom handhaven we de bestaande beperkingen tot we een structurele en  aanzienlijke daling constateren van de besmettingen en de aantallen patiënten in het ziekenhuis. Het parool luidt: laat je vaccineren. Was je handen. Bewaar een afstand tot de medemens van anderhalve meter. Werk zoveel mogelijk thuis want de drukte in het openbaar vervoer wordt anders onaanvaardbaar hoog. Alles bij elkaar leiden wij met zijn allen een veel aangenamer leven dan een half jaar geleden. Laten we onze zegeningen tellen.

Inderdaad, beste mensen, dit is óók pas op de plaats. Dat is het enige wat erop zit in deze langdurige strijd tegen Covid-19. Vergis U niet, het is een overlevingsstrijd.

Wij denken er serieus over in navolging van veel andere landen een vaccinatie- of een testbewijs verplicht te stellen voor het betreden van plekken waar veel mensen dicht bij elkaar zijn. Is dat dwang of drang? Je kunt het ook van een andere kant bekijken: vasthouden aan diepgewortelde overtuigingen brengt offers met zich mee. Heel veel gelovigen ontzeggen zich van alles omdat hun levensbeschouwing dat met zich meebrengt. Ze nemen de consequenties daarvan blijmoedig op hun schouders. Zo is het ook met degenen die op grond van een diepgaande overtuiging vaccinatie weigeren. Zij stellen daarmee zichzelf en als ze eenmaal het virus dragen, ook anderen bloot aan besmetting. Daarom is de prijs dat deuren gesloten blijven die voor gevaccineerden worden geopend. We kunnen ongevaccineerden alleen maar oproepen de consequenties van hun overtuiging blijmoedig te dragen.

Inderdaad, deze strijd blijft offers eisen van ons allemaal. Het kabinet beseft terdege dat daar grenzen aan zijn. Niemand mag van burgers  verlangen dat zij hun maatschappelijke ondergang over hebben voor het algemeen belang. Dat is teveel gevraagd. In zulke gevallen zal de staat helpen met geld. Ik mag U eraan herinneren dat collega Hoekstra diepe zakken heeft. Een speciaal woord voor de nachtclubs en de festivalorganisaties: we laten jullie niet op de fles gaan. Wat mij betreft gaan we daarover morgen met de brancheorganisaties in de nachthoreca en het festivalwezen om de tafel zodat we effectieve steunmaatregelen kunnen ontwerpen van een soort waar de branche behoefte aan heeft. Toch met kunstgrepen en ingewikkelde restricties nachthoreca of festivals mogelijk maken is uiteindelijk in niemands belang. Het eind van het lied is altijd lege beurzen en teleurgestelde bezoekers.

Dit, beste mensen, is het panorama. Of het totaalplaatje zoals ze ook wel eens zeggen. Ik waag me niet aan een prognose voor de toekomst, geen sombere, geen optimistische. Dit is het en ik zou liegen als ik de zaken mooier voorstelde dan ze zijn. Goedenavond en blijf beseffen: samen staan we sterk.”

Dat zegt een premier met lef in zijn donder. Helaas hebben wij een kabinet van sijsjeslijmers en verkopers van energiecontracten aan de deur.

Het is wel van lang geleden maar dit is dus een politicus met lef.

Wil je meelezen, kijk hier.

Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin.