Daar staat het echte haatpaleis

“Nederland gaat Singapore achterna”. Dat schrijft De Pers in de krant van donderdag. Dan volgt een artikel over de torenhoge boetes die gemeentes tegenwoordig opleggen aan wie de vuilniszak ’s-avonds laat al buiten zet, de hond los laat lopen in het park of een papiertje op straat gooit. Steeds meer colleges stellen een eigen wachtkorps aan dat dit soort overtredingen genadeloos beboet want het moet afgelopen zijn met het kleine huftergedrag.

Het grote voorbeeld van zulke zich daadkrachtig achtende bestuurders is inderdaad de Zuid-Oost Aziatische stad Singapore. Daar kan de wildplasser, de papier-op-straat-gooier, de hondenbezitter het al tientallen jaren ontgelden. Kauwgom is er verboden omdat het de bevolking niet af te leren was om de uitgekauwde hompjes aan de muren te plakken.

Singapore is een soort consumentenparadijs dat al een halve eeuw met grote precisie wordt geregeerd door een partij van autoritaire bureaucraten. De burger voelt zich in zijn fanatiek aangeveegde stad even veilig als ongemakkelijk want big brother loert overal. Singapore is een onvrije samenleving maar dat aspect van de stadsstaat zullen we hier buiten beschouwing laten.

Een ander element is in verband met ons onderwerp belangrijker: in Singapore heb je altijd een openbare prullenbak binnen handbereik. En die is nooit overvol. Tokkieburen krijgen geen kans om de flat te terroriseren. Jongeren hoeven het niet te proberen om oudere wijkbewoners tot het mikpunt te maken van hun pesterijen. Ook is het h o o g s t onverstandig om een ramkraak te plegen of een juwelier te overvallen want dat is dan je laatste misdaad. In de afgelopen decennia is een buitengewoon effectieve politie opgebouwd die ongetwijfeld beschikt over functionerende computersystemen.

Daarom bestaat er in Singapore wel draagvlak voor het strenge optreden tegen de pekelzondes van de burgerij. Je weet: grote boeven krijgen helemáál geen kans.

In Nederland ligt dit om het zachtjes te zeggen enigszins anders. Misdaad loont en de kans dat je na een overval op de juwelier in het winkelcnentrum wordt gepakt, is een op vijf. Hele wijken hebben geen prullenbakken. Op Haagse tramhaltes was enige tijd geleden een grote affiche te zien waarin de burger werd aanbevolen om zijn afval mee te nemen als er geen afvalbak in de buurt was. Ook kent het land verschillende Diamantbuurten waar de effectiviteit van de ordehandhaving te wensen over laat. De politie slaagt er al jaren niet in om een functionerend computersysteem uit te rollen.

Als dit het prestatieniveau van de overheid is op veiligheidsgebied, als enquetes steeds laten weten dat er bij de burgerij een gevoel van onveiligheid bestaat, dan zal de oppassende burger het moeilijk kunnen verkroppen als hij wel in zijn kraag gegrepen wordt omdat hij zijn schnauzertje des avonds in een doodstil park loslaat. In het land van de vogelvrije fietsen en de toenemende woninginbraken, leidt zo’n sanctie alleen maar tot razernij en het vaste besluit om je de volgende maal niet te laten pakken.

Om een concreet voorbeeld te nemen: heb ter controle altijd poepzakjes bij je maar gebruik ze in principe nooit, want je wilt een overheid die je op essentiële punten in de steek laat graag een hak zetten.

De strengheid van de gemeentes die zogenaamd de verhuftering willen aanpakken, leidt er hoogstens toe dat het toch al tanende vertrouwen in de overheid verder afneemt. Dat burgers steeds meer tot de overtuiging komen dat die niet van jou is, maar tégen jou. Dat ze bij het passeren van het stadskantoor denken: “Daar staat het echte haatpaleis”.

Lees hier het artikel in De Pers.