De evolutie heeft de man weggesaneerd

De man, die hopeloze sukkel die een teveel aan testosteron aanziet voor intelligentie, die man, is nu toch echt door het universum overtallig verklaart. Als de evolutie een bedrijf zou zijn, zat de man nu op kantoor bij één of andere manager (een vrouw) die hem geduldig zou uitleggen dat ‘wij je je vrijheid gunnen en dat we je veel succes wensen bij het vervolg van je loopbaan.’ ‘Ik kan zaad leveren!’ zal de man tegensputteren, maar de evolutie is onverbiddelijk. De natuur schudt zo een plant uit de mouw die sperma produceert, als ze dat wil. Een baarmoeder wordt toch echt een stuk moeilijker.

Na duizenden jaren mannelijk bestuur is de wereld er niet bepaald vredelievender op geworden. De huidige eurocrisis, Tweede Kamer verkiezingen die eraan komen, terrorisme van staat of soldaat: iedere keer weer duikt de man op als roofdier of brokkenpiloot, gedreven door eerzucht, egoïsme en misplaatste geldingsdrang.

Een wereld met vrouwen aan de top zou een walhalla zijn. Ze praten meer dan mannen, dus vergaderingen zouden drie keer zo lang duren. Dit betekent dat impulsieve, op intuïtie genomen beslissingen drastisch zullen verminderen. Door hun altruïstische inborst kiezen vrouwen doorgaans voor het collectief – mannen moeten scoren, hun spierballen laten zien (potloodventers zijn niet voor niks mannen!) en haantje de voorste zijn. Maar kracht wordt overschat in een tijd waarin machines het zware werk overnemen en fitnessen een hobby is geworden voor onzekere anabolenslikkers met ADHD (als je nog geen ADHD hebt, krijg je het wel in zo’n zweethut met opgeilmuziek die men sportschool noemt).

Bescherming tegen wilde dieren was ooit wat het vuilnis buiten zetten nu is: een mannentaak. Nou ja, mannentaak – je hoeft geen bezorger van wasmachines te zijn om het afval naast een lantaarnpaal te kunnen zetten. De man van tegenwoordig moet praten! Naar zwangerschapsgymnastiek, meepuffen, in contact staan met zijn gevoel, zijn orgasme taalkundig kunnen ontleden. Omdat de vrouw duizenden jaren lang haar sociale kwaliteiten heeft kunnen perfectioneren is het verschil tussen man en vrouw als een baby die nog kruipt en een Olympisch kampioen op de 100 meter sprint. Als ik een discussie heb met mijn verloofde, delf ik standaard het onderspit. Een eenvoudige vraag over een theedoek kan zomaar eindigen in een discussie over die keer dat ik niet het juiste pakje kokosmelk meebracht of waarom vrouwen superieur zijn in het doorgronden van onzekere mannen die verkeerde kokosmelk meenemen. Women on top is geen loze kreet. Het is de toekomst en dat stemt me gelukkig, want kennelijk is er nog hoop. Mannen zitten voorlopig nog wel even in het zadel, maar vrouwen zitten inmiddels achterop en hebben de teugels bijna te pakken.