De internationale gemeenschap is medeverantwoordelijk voor de Gaza-crisis

Het leed van de Palestijnen behoeft weinig betoog en ik doe ze geen eer aan door het op een aardse en alledaagse manier te beschrijven.

Sinds het begin van Israëls militaire operatie zijn er meer dan 1800 doden gevallen. Ten minste 1300 zijn burgerslachtoffers waaronder 408 kinderen en 214 vrouwen. Het Israëlisch grondoffensief met aanvullende bombardementen heeft meer dan 10,000 huizen, 141 scholen, 2 universiteiten, 24 ziekenhuizen en de enige energie centrale in Gaza zwaar beschadigd of volledig verwoest.

Wat er gaande is, is een tragedie van historisch formaat.

Het structureel falen van sommige media die zich met gruwelijke regelmaat weten te pantseren met een schild van hypocrisie en de partijdige interpretatie van politieke gebeurtenissen en ontwikkelingen, is op zijn zachts gezegd schokkend. Het presenteren ervan is misleidend en niet conform de realiteit. De mainstream media maakt het evidente ongelijk van de rechtvaardigheid van deze oorlog tot gelijk en maakt zich schuldig aan hypocrisie en misleiden van de publieke opinie. Dit is misschien een open deur, maar daarom niet minder waar.

De halve waarheden, het zwijgen over het leed van de Palestijnen en het moordwillige staatsbeleid van Israël en de betrokkenheid en het aandeel van het Westen en de internationale gemeenschap in het uitzichtloze Israël/Palestina-conflict, is de systematisch en stelselmatige hypocrisie waarmee de media jarenlang en nog altijd hierover bericht.

De raketten vanuit de Gazastrook vormen inderdaad een Israëlisch veiligheidsprobleem. Maar dit is geen gelijkwaardige oorlog. De Palestijnse stenengooiers tegen de modernste wapensystemen van Israël. In de mainstream media wordt het recht van Israël op zelfbescherming tegen de raketten vanuit de Gazastrook geïndoctrineerd. Met dezelfde overtuiging wordt over de illegale bezetting en de muur gezwegen. En met dezelfde stelligheid over de ontvoering van de Israëlische kinderen, met weglating van de context van een militaire bezetting, wordt het recht van de Palestijnen op zelfbescherming genegeerd. Zonder in acht neming van de morele overwegingen, word je een morele relativist, hetgeen hier aan de orde is.

De waarheidsvraag wordt gemanipuleerd tot een machtsvraag.

De internationale gemeenschap is met het gedogen van de muur en de illegale bezettingen, voor de 613 miljoen euro wapenexportlicenties aan Israël door EU-lidstaten, met de hypocriete houding van de media en de politici, met de steun van de Europese bedrijven die blijven investeren in de bezettingsinfrastructuur in de Palestijnse bezette gebieden – ondanks het illegaal karakter ervan – medeverantwoordelijk voor de huidige situatie.

Tot wie richt ik mij?

Aan de goede verstaander wil ik mededelen en in de naam van gerechtigheid de Nederlandse politiek en internationale gemeenschap vragen om een eenduidige veroordeling van de mensenrechtenschendingen. Het is nu de hoogste tijd dat de internationale gemeenschap verantwoordelijkheid neemt, haar hypocriete houding opzij zet en krachtig tegen de enige democratie in het Midden-Oosten optreedt en ingrijpt.

Wat kunnen we doen om dit bewerkstelligen?

Ik heb de waarheid niet in pacht, maar om vrede te kunnen bereiken, indien haalbaar maar vooral gewenst, en om dit conflict in het juiste perspectief te zien en met een realistische kijk, ons een beter beeld van de werkelijkheid te vormen, is proportionele berichtgeving een stap in de juiste richting. We moeten willen, kunnen en vooral durven de wandaden van Israël die aan misdadigheid grenzen zonder aan “pro-Palestina”, “antizionisme” en God verhoede van “antisemitisme” beschuldigd te worden, aan de kaak te stellen en blootleggen. De wederkerigheid media-politiek en transparantie in politieke journalistiek is hierin van essentieel belang.

De geschiedenis leert ons dat het vinden van een adequate oplossing een moeilijke opgave blijkt en blijft. Echter, de rol van de media in het vormen en beïnvloeden van de publieke opinie en op zijn buurt de invloed van de publieke opinie op politiek is cruciaal. Macht onthult zich via politiek en de media en zolang de media ten dienste van de politiek staat en politiek andere belangen dan vrede dient, blijft het systematische gebruik van geweld haar slachtoffers onder de onschuldige burgers eisen. Elke dode is een dode te veel, moge dat duidelijk zijn. Geweld en oorlog hebben zelden tot vrede geleid, zeker niet wanneer het een ongelijke oorlog betreft.

Het is niet de eerste keer dat er aanvallen op Gaza plaatsvinden, laten we dat niet vergeten. Onze grote angst is dat het ook niet de laatste zal zijn en dat is niet de enige zorg;

10 jaar illegale muur in Palestina en het gedogen ervan door de internationale gemeenschap. De jarenlange illegale bezetting en de blokkade van Gaza. Financiële hulp aan het Israëlische leger door VS, drie miljard dollar per jaar wel te verstaan, naast het leveren van moderne wapensystemen. Om er maar eens een paar te noemen.

Het schenkt mij hoop en vertrouwen om te zien dat wij vandaag met zoveel man hier staan om onze stem, de stem van de Palestijnen, aan de wereld te laten horen.

Een sterk collectief is meer dan de som der delen.

Laten we niet wachten tot er weer een aanval plaatsvindt om de straat op te gaan, laten we onze macht gebruiken en ons uitspreken tegen de misdaden en de mensenrechtenschendingen. Vandaag kunnen we de wereld laten zien dat wij hier een vreedzame demonstratie houden en ons recht op demonstreren aangrijpen om de onrechtvaardigheid van de situatie van de Palestijnen aan de kaak te stellen.  

Het is tijd om van onze decadente principes te ontwaken en meer te doen dan wat onze verantwoordelijkheid ons opdraagt om ons  actief en betrokken op te stellen en blijven inzetten voor mensenrechten en vrede. Wij staan niet hier om alleen ons kritische geluid te laten horen, wij staan hier voor vrede en mensenrechten voor iedereen.

Solmaz Mahmoudi sprak deze tekst uit tijdens de vredesmars voor Gaza in Utrecht.