De kleinschalige effecten van potdichte grenzen

Grenzen dicht. Twee woorden met een enorme impact. Grenzen dicht. Is dat een kwestie van slagbomen bij de 76 nationale en regionale grenswegen die we hebben, de kleinere en landweggetjes niet meegerekend? Is dat dan een kwestie van vijfduizend grenswachten rekruteren, opleiden en in de nabijheid van een grenspost huisvesten? Wie de beelden ziet van de vluchtelingen in Zuid-Europa weet dat deze altijd hun weg zoeken en langs onze grens zal dat niet anders zijn, al dan niet geholpen door smokkelaars die daar weer geld in zien.

Thierry Baudet, ‘de beste intellectueel van Nederland’ wil daarom een hek om Nederland, zoals Hongarije gedaan heeft. Baudet is daar geweest en zag vol trots hoe wanhopige vluchtelingen, mannen, vrouwen en kinderen onder het hek doorkropen en meteen door de Hongaarse grenswachten in de kraag werden gegrepen. Baudet beseft ook dat enkel bewaakte grensposten de asielzoekers niet tegenhouden. Evenals Geert Wilders trouwens, die honderden gewapende soldaten en marechaussees langs de grens wil laten patrouilleren. Over de weilanden, in de bossen, op de heide. Een sfeervollere aanblik kunnen we ons bij onze wekelijkse zondagswandeling niet wensen.

Wilders wil zich (nog) niet expliciet over het plaatsen van een hek uitspreken ‘ik wil geen muur om Nederland’, maar zijn begrip voor het hek dat Hongarije heeft geplaatst (eenzelfde begrip heeft overigens ook de christen-democraat Sybrand Buma) doet vermoeden dat een hek voor hem maar een kleine stap is. Hij weet zich bij voorbaat gesteund door rechts-extremistische groeperingen als bijvoorbeeld de NVU.

Baudet is gek. Een hek om Nederland is een ridicule gedachte. Want wat betekent dat?

Bij dat hek zullen op veel plekken bomen gekapt moeten worden om zicht op het hek te houden. Er zullen rijbanen langs het hek moeten worden aangelegd voor de controlerende voertuigen. Bruggetjes moeten worden gemaakt over kleine riviertjes en beekjes. En er zullen nog eens ca. 7.000 mensen nodig zijn om vierentwintig uur zeven dagen lang het hek te bewaken.

Zelf woon ik pal aan de grens en ik zie dus dagelijks de voordelen van de open grens. Ik zie kleinkinderen anderhalve kilometer over het door het bos aangelegde fietspad naar hun grootouders fietsen. En ik zie hoe de moeder van die kinderen dagelijks haar moeder gaat verzorgen. Over datzelfde fietspad. Ik zie deze en andere kinderen met buurtvriendjes en vriendinnetjes van net over de grens met elkaar spelen. Ze zullen, als het aan Baudet ligt, alleen nog naar elkaar kunnen zwaaien. Berlijnse toestanden.

Ik zie de melkveehouder wiens stal op Nederlands bodem staat terwijl zijn wei aan de andere kant van de grens ligt. Twee keer per dag gaat hij met zijn koeien naar de stal om ze aan de melkmachine te zetten. Ik zie de landbouwer die bij dichte grenzen vele kilometers met zijn zware dorsmachine moet gaan omrijden om te oogsten.  Sportverenigingen wier velden aan beide kanten van de grens liggen in de problemen komen.

Langs mijn huis loopt een grensoverschrijdende fietsroute. Dergelijke routes zullen abrupt worden afgebroken en alle fietsrouteboeken kunnen bij het oud papier. Hetzelfde geldt voor wandelroutes. Hulpdiensten die het eerst ter plekke zijn zullen voor een hek staan. De brandweer kan bij een bosbrand niet bij de vuurhaard komen.

En dat allemaal om mensen buiten te houden die niet tegen te houden zijn. Dagelijks zullen de geknipte gaten in de hekken moeten worden hersteld, gegraven vluchtgreppeltjes moeten worden gedicht.

Het idee om de grens af te sluiten met een hek is achterlijk. Er is niets intellectueel aan, het devalueert het intellect.