De naakte borsten van Amina zijn haar boodschap, plak ze niet af!

Toen ik het naakte bovenlijf van de Tunesische FEMEN-activiste Amina Tyler via een tweet te zien kreeg, moest ik denken aan de Iraanse actrice Golshifteh Farahani. Ook zij poseerde vorig jaar half naakt in Frankrijk voor de camera, uit protest tegen vrouwenonderdrukking in Iran. Vriend en vijand veroordeelde haar actie.

Geloof me, ook geluiden vanuit de Iraanse oppositie in ballingschap waren niet lovend over haar. Integendeel, ze waren van mening dat ze het ware gezicht van de Iraanse vrouw in ballingschap bevlekt had. De strijd tegen vrouwenonderdrukking zou door haar actie bezoedeld zijn.

Ik was woedend op die groep hypocrieten in ballingschap, uit mijn moederland, die voornamelijk uit mannen bestond. En ik bewonderde de moed van Golshifteh, die zich daar niets van aantrok. Het onbegrip van haar landgenoten in ballingschap moet haar veel pijn gedaan hebben. Ze was gediskwalificeerd door hen die haar hoorden te bewonderen. Dat gebeurde in ieder geval niet grootschalig. Maar daar klaagde Golshifteh niet over. Een Perzische uitdrukking zegt: ‘wie een hele meloen opeet, moet ook de koorts doorstaan’, oftewel: ‘Wie zijn billen brandt, moet op de blaren zitten’. In Iran brand je je billen niet zo gauw, want die zijn dubbeldik bedekt. Vandaar die meloen.

Dezelfde foto die ik van Amina via Twitter gezien had, zag ik weer op Joop.nl, maar dan in een kuise versie. Deze versie bleek afkomstig te zijn van een Facebookpagina. Haar borsten waren gedeeltelijk afgeplakt. We mochten haar tepels niet zien. Ook dit deed me denken aan de beelden van Iran die ik vorig jaar te zien kreeg via Thomas Erdbrink in NRC Handelsblad. De Iraanse zedenpolitie plakt in de kranten uit het buitenland alle blote plekken van het vrouwelijk lichaam op foto’s af. Het is hilarisch, maar wel logisch in een islamitisch land.

Maar als zoiets in het westen gebeurt, is het niet hilarisch, en ook niet logisch. Het is door en door triest. Het afplakken van de tepels van een vrouw die half bloot op de foto gaat omdat ze daardoor iets te zeggen heeft tegen de wereld, is synoniem aan het censureren van haar gedachtegoed. Ze praat namelijk niet. Ze schrijft slechts een zin op haar blote bovenlijf. Haar boodschap, hoe triest de uitingsvorm ook mag zijn, zit verborgen in haar blote borsten. Als we die afplakken, halen we de boodschap weg.

Het is een impliciete veroordeling, honderdmaal erger dan de veroordeling van een islamitisch regime richting een half blote vrouw. En dat verdient deze dappere vrouw niet. Ik zou graag willen dat deze foto op alle Facebookpagina’s, op alle Twitteraccounts en op alle opiniebladen verschijnt.

Ik weet als geen ander hoeveel pijn en verdriet achter die blote borsten schuil gaat. Plak ze niet af!

Lees ook op Joop: Waar is de Tunesische Femen-activiste Amina?

Volg Ferdows Kazemi ook op Twitter