De onaangename geur van de Volkskrant opiniepagina

Chris Rutenfrans is een opinieredacteur van de Volkskrant. Een invloedrijke. Hij is verantwoordelijk voor de anti-moslim geur die van een deel van de opiniebijdragen afstraalt. Hij gaf Wilders een plekje in de krant toen de NRC hem weigerde omdat hij alleen maar kreten achter elkaar zette. Nu zegt u, mooi, iedereen moet een plekje krijgen en deze onfrisse opiniestroming hoort daar ook bij. Misschien. Naar mijn smaak is de Volkskrant daarin doorgeslagen.

Een los kanon als Amanda de Waanzinnige (Kluveld) is net zo oninteressant als de volstrekt voorspelbare jongeheer von der Dunk. Dat is overigens niet de verantwoordelijkheid van Rutenfrans maar van de stuurloze ex-hoofdredacteur Pieter Broertjes, meedeinend op golfjes om lezers te behouden. Deze lezer heeft hij er mee weggejaagd.

Maar dat terzijde. Rutenfrans plaatste onlangs een ‘twistgesprek’ met de getormenteerde liberaal Paul Cliteur. Het onderwerp, althans in de visie van Rutenfrans: alle terrorisme in de wereld is van oorsprong islam geweld. De suggestie is dat de islam onvermijdelijk tot geweld leidt. Cliteur sputtert tegen dat de abortusarts dodende evangelische idioten in Amerika ook geloofsverdwaasd zijn. En hij noemt de joodse terrorist die Rabin vermoordde. Beide heren neuzelen wat heen en weer over wat er precies in de Koran staat en of de bijbel moorddadiger is dan dat boek. Cliteur betoogt dat alle drie de godsdiensten die hij behandelt argumenten aandragen voor de religieuze terrorist. Enfin, ik vind dat eerlijk gezegd allemaal niet zo interessant. Een competitie van godsdiensten over wie meer terroristen inspireert lijkt me weinig zinvol en wordt met gemak gewonnen door de moslimterroristen. Hun geloofsgekken zijn gekker dan die van ons, zullen we maar zeggen.

Maar voor die geloven doet het er weinig toe. De meeste moslims zijn niet terroristisch en de meeste katholieken denken dat de paus een oude man is die zijn winkeltje beschermt. En over de onverdraagzame refo’s hoef je niet veel te zeggen, maar ik geef toe, ze zijn zelden terroristisch.

Terrorisme leent zich voor veel meer analyses die niets, of slechts zijdelings met geloof te maken hebben. Cliteur noemt Baader Meinhof of Van der G. achtige dierenidioten. En het is waar, hij beperkt zijn verhaal tot geloofsterroristen. En daarover ondervraagt Rutenfrans hem vanuit een verontwaardigde houding, hoe durft Cliteur moslims minder of even terroristisch idioot te achten als christenen of joden.

Cliteur had inderdaad beter kunnen wijzen op de rechtse idioten in de Verenigde Staten. Een van hen blies een gebouw in Oklahoma op, het grootste dodental voordat 9/11 de wedstrijd won. In naam van christelijke moraal worden homo’s in Oeganda en andere Afrikaanse landen opgejaagd en vermoord. Met dank aan de paus krijgen katholieken vaker HIV dan andere gelovigen. We noemen het geen geloofsterrorisme, maar ach, what’s in a name?

Staatsterrorisme in onfrisse dictaturen levert duizenden doden op – soms gerechtvaardigd, ook door Nederlandse apologeten – omdat ze een goed doel zouden hebben, de commies bestrijden (ik herinner me de onaangename discussies over Pinochet en de Argentijnse massamoordenaars met een hoofdredacteur die anderszins verlichte ideeën had). Er zijn nog steeds van die mensen die een militaire dictatuur in Turkije beter vinden dan een moslim-democratische regering – ze hebben immers altijd een geheime agenda, vertellen ons de Koran uitleggers. Deze Elsevier doctrine wordt door neocons breed gedeeld. Ik zal me niet op het gladde ijs wagen van westers militair terrorisme dat niet zo heet in Irak of Afghanistan of elders. Of Israël in zijn bezette gebieden. It’s in the eye of the beholder.

Nee, ik heb het over dit twistgesprek om op de rare richting van de Volkskrant te hebben. Niet Martin Sommer of Hans Wansink. Zij geven meestal argumenten waarmee ik gewoon van mening kan verschillen. Het is de Kluveld/Rutenfrans richting die ergert en zorgen baart. Maar goed, u kunt de krant gewoon opzeggen. Heb ik ook gedaan, al lang geleden ondertussen.

Dit artikel verscheen op de weblog van Frans Verhagen