Dikcriminatie

Discriminatie vanwege het feit dat iemand obees is leidt niet tot een grotere stimulans om af te vallen, maar lijkt er juist aan bij te dragen dat mensen nog zwaarder worden. Dat blijkt uit onderzoek onder 6000 mensen die werden geïnterviewd en in 2006 en 2010 gewogen werden.

We hebben te maken met een hardnekkig vooroordeel als het op obesitas aankomt. De mensen die de mazzel hebben om een gunstig genetisch mozaïek te hebben – en die niet zo snel obees worden – menen dat het een persoonlijke verdienste van ze is en vinden daarom mensen die obees zijn lui, kansloos en wilskracht ontberend. Dat leidt vaak tot discriminatie en pesten.

Niet goed genoeg Als obese mensen zulke vooroordelen internaliseren (het oordeel over zichzelf overnemen) resulteert dat in weinig gevoel voor zelfwaarde, depressie en een lagere kwaliteit van leven. Obese mensen hebben daardoor vaak meer moeite een baan te vinden, verdienen minder bij hetzelfde werk, maken minder promotie op hun werk, hebben problemen in hun relatie, bij het vinden van een partner – omdat ze zichzelf niet goed genoeg vinden – en zelfs in de zorg wordt vaak raar naar ze gekeken.

Obese mensen gaan met die discriminatie op verschillende manieren om. Een daarvan is het ontwikkelen van eetstoornissen, een ander is het volgen van het ene modedieet na het andere, een derde is fatalisme, een vierde is minder gaan sporten omdat ze zich in gezelschap van andere mensen in strakke sportpakjes helemaal ongelukkig voelen. Ze kunnen ook besluiten dat het ze allemaal niets kan schelen en uit verzet zichzelf een obese persoonlijkheid aanmeten. Allemaal methoden waardoor ze het risico lopen juist zwaarder te worden.

Weightism Uit het onderzoek blijkt dat zware mensen die nog niet obees waren en die zich in 2006 gediscrimineerd voelden 2,5 keer zo veel kans hadden in 2010 werkelijk obees te zijn geworden. Er werd gecontroleerd of discriminatie vanwege leeftijd of geslacht niet ook een rol speelde, maar het bleek dat het toch vooral om ‘weightism’ gaat (een taalkundige afgeleide van seksisme en racisme). Daarmee hebben we het punt bereikt waarvoor ik het belangrijk vond dit stukje te schrijven.

Hoe belangrijk het ook is dit verschijnsel te benoemen, ik kan niets met zo’n woord en zou er graag een Nederlandse term voor zien. Gewichtigdoenerij is al bezet en gewichtisme zal wel nooit ingeburgerd raken (dikkisme en vettisme waarschijnlijk ook niet). Je moet met zo’n term natuurlijk vooral het maatschappelijke fenomeen schetsen en de rol van de ‘anderen’ goed benadrukken. Gewichtsdiscriminatie dan maar tot we iets beters hebben.

 

 

Volg Ivan Wolffers ook op Twitter Het vorige Gezonde Weetje van de Dag: Een dure tas schreeuwt: ‘Blijf van mijn vent af!’

Het nieuwe boek van Ivan Wolffers is: Het gezonde lifestyleboek