De dokter als patiënt (deel 2)

Is er al aan Guillain Barré Syndroom gedacht?

In ieder geval helpt rennen niet tegen claustrofobie. Misschien is deze ervaring wel een rede eens op te komen voor alle patiënten, een betere gezondheidszorg. Ik weet dit laatste is hier vaak vloeken in de kerk maar toch, ik waag het er nog maar eens op.

Waarom niet meteen naar een goede acupuncturist?

Een MRI-scan is een apparaat met 500 knoppen. Daar heb je gespecialiseerde MRI laboranten voor nodig en de meeste ziekenhuizen hebben te weinig indicaties om de MRI 24/7 nodig te hebben en daar zo’n personeelsbezetting voor aan te nemen. Het alternatief is vrijwel alle MRI’s in MRI centra’s te hebben, maar dan zal je extra ambulances nodig hebben en ook nieuwe logistieke uitdagingen. - Het blijft een lastig fenomeen, efficiënte zorg. En daar het enorm hierachisch geregeld is, ben je voor innovatie initiatieven afhankelijk van een klein groepje specialisten. Als 2 neurologen in een team het niet zien zitten om voor al hun neuropatiënten naar een ander ziekenhuis te gaan om daar de MRI’s te laten doen, omdat het zo voor beide ziekenhuizen goedkoper en sneller is, dan gebeurd het ook niet.

Dan heb je als arts/medewerker nog direct contact met de raad van bestuur van het ziekenhuis waar je lag. Ik heb die ingang niet en strijd voor het verlenen van zorg tegen ziekenhuis Tergooi. Dat ziekenhuis maakt een fout door mij niet als patiënt aan te melden bij het CAK dat de kosten voor mijn behandeling vergoedt. Ik ben door omstandigheden in Europa niet verzekerd voor zorgkosten. De debiteuren administratie legt de rekening die richting 10.000 euro gaat bij mij neer. Nee meneer er is geen regeling in Nederland voor deze zorg. Wanneer de rekening niet betaald wordt draait het ziekenhuis er voor op. Vreemd, wordt het niet de hoogste tijd dat de vereniging van ziekenhuizen deze kwestie met de overheid regelt? Internet biedt uitkomst. De regeling bestaat sinds 1 maart 2017 maar vraagt van de zorgverlener, in dit geval het ziekenhuis, dat de patiënt op de eerste dag van de opname wordt aangemeld. Dat heeft het ziekenhuis nagelaten. Tergooi, de debiteuren administratie, meldt de volgende dag doodleuk dat de regeling van het CAK bekend is. Men dacht de fout te herstellen door mij als patiënt dan maar aan te spreken op de kosten. Uiteindelijk blijkt dat Tergooi helemaal nooit wenst te claimen bij het CAK. De reden? Lastige formulieren, te veel werk. Het UMC heeft een speciale afdeling bij de administratie die zorgkosten bij het CAK claimt. Veel werk, nee hoor. Lastig of moeilijk, nee hoor. Ongevraagd verklaart de dame die me te woord staat. " Ieder ziekenhuis in Nederland heeft zorgplicht ". Ik mag nog wel naar Tergooi bij spoedeisende kwesties. De opname was spoedeisend. Na twee weken heb ik het ziekenhuis verlaten met exact dezelfde klachten die Bram Bakker heeft. Ik loop als een dronkenman, zelfs achter een rollator. Die problemen had ik niet voor ik opgenomen werd.

Ik heb geen verstand van gezondheidszorg, behalve dan als het gaat om systeem van declareren. Je bent momenteel een klant die oplevert, om het cru te zeggen. Ik verwacht wel dat je baat hebt bij onderzoeken door een KNF laborant. Dat zou een neuroloog voor je moeten kunnen regelen, binnen paar dagen. Hoe dan ook: sterkte en dat het gauw opgelost is! (ten eerste omdat het je gezondheid betreft, ten tweede omdat het anders onnodig veel geld gaat kosten)

Ongeloooooflijke neiging om me ermee te bemoeien. Een soort reflex dat eerst nog door m'n kleine hersenen moet. Doe het niet,...om jou te vertellen dat het een sensorisch dicht in de buurt van het been, ruggemergachtig syndroom is. Zou je zo op het verkeerde been kunnen zetten. Dan is de bok vet en zijn de rapen gaar. Ik doe het niet en wacht geduldig op deel 3. Hou je haaks.

Misschien zit het tussen de oren? Een veel gezegde uitspraak van psychologen en psychiaters en artsen. Voor u een geluk, dat u uw behandelingen kunt betalen, voor veel mensen een reden om niet meer naar ziekenhuizen te gaan. Alle goeds toegewenst bij uw herstel..., maar misschien opent het eens de ogen van al die marktwerkers in de zorg.( en de politiek uiteraard die hier debet aan is). U kunt uw verhaal doen, maar er zijn talloze mensen die van de hoed en de rand weten. En nergens verhaal kunnen halen. Ik vind het al met al een verhaal dat uiteraard vervelend is voor de persoon in kwestie, maar zo zijn er miljoenen mensen die niet naar het buitenland kunnen voor onderzoek. Daarom kan ik hier niet wakker van liggen, sorry. Ik lig wel wakker van dit neoliberale beleid van ene Schippers en voorgangers, die de zorg als winst zien tkv iedereen die zorg nodig heeft.

De kwaliteit van de gezonheidszorg gaat al zeker 20 jaar achteriit in Nederland. In Frankrijk zeker in het Zuidoosten een verademing. Overigens zou er bij U meer aandacht voor de lange streng moeten zijn. Een simpel vitaminegebrek (B12) zou dit kunnen veroorzaken.

Mijn vrouw zat door artrose in haar rug al bijna de gehele dag in een rolstoel. Ziekenhuis in en uit. Helemaal suf van de tramadol en andere medicatie was de kwaliteit van het leven in een paar jaar tijd behoorlijk teruggelopen. Pijnpoli in, pijnpoli uit, maar opereren, ho maar, een pijnmanagement cursus dat moest ze doen, leren omgaan met pijn Dat was voor ons de druppel, in mijn beleving probeer je eerst het probleem op te lossen en ga je daarna pas over op symptoom bestrijding. Onze ziektekosten verzekeraar gebeld en die verwees ons door naar een ziekenhuis in st Niklaas in België. De galerijen zijn daar niet van marmer, geen winkelstraten in een umc. Geen grote oppervlaktes met e-autootjes die mindervaliden door de kilometers lange gangen rijden , maar wel uitstekende zorg. Om een lang verhaal kort te maken, er zijn wat onderzoeken gedaan die men hier nog nooit had gedaan ( gewoon allemaal op een dag, achter elkaar door met diezelfde dag de uitslag) . Daaruit kwam te voren dat de bot kwaliteit goed genoeg was om te opereren. Ze loopt nu al weer jaren gewoon rond met nagenoeg geen pijnmedicatie. Buitenlandse ziekenhuizen zijn zo gek nog niet.

Ik vind je verhaal interessant om te lezen en blijf hopen dat je snel geneest. Als leek zit ik ook met een instabiliteit waar je U tegen zegt, zelfs in rolstoel lukt het me, met rolstoel en al, op mijn plaat te gaan. Bij mij ziet m'n mri er helaas slecht uit. Vrij lang ben ik echter gewoon stabiel gebleven. Wat ik me zat af te vragen, heb je je ogen/zicht ook gecheckt? Zelf had ik het niet in de gaten, toen ik bij de opticien kwam bleek dat mijn ogen niet meer focussen. Als ik beiden open houd, me niet op een van beide concentreer, zie ik alles twee keer en diepte niet meer. Dat maakt het zeer lastig om snelle aanpassingen te maken bij het lopen, zeker daar je dat grotendeels onbewust doet. Ik weet nog niet of dit de enigste reden voor mijn instabiliteit is, hopelijk hoor ik, net als jij snel meer.