Drugsrunners, een Marokkaans product

Al sinds ver, ver voor mijn geboorte kampt Noord- tot Zuid Amerika met een probleem. Het is maar een klein probleempje, niets om ons zorgen over te maken en al helemaal niet iets waar we van zouden kunnen leren. Het gaat slechts om een klein aantal mensen die het verpesten voor de rest, heus waar. In landen als Mexico, Colombia, de Verenigde Staten van Amerika en vele anderen hebben ze het slechts geprobeerd met grof geweld en andere pressie middelen. U heeft er misschien van gehoord, ik heb het over the War on Drugs. Er zijn niet veel doden gevallen en er zijn slecht een handjevol gevangenissen nodig geweest voor al dit ‘tuig’. Het probleempje is dan ook bijna opgelost, no big deal anymore.

Hoe het komt dat er maar weinig doden zijn gevallen? Hoe het komt dat het probleem bijna is opgelost daar? Wel, al de slimme koppen aan de andere kant van de oceaan die zich hiermee bezighouden bedachten een geweldig systeem van: 1.) Een drugsrunnersvolgsysteem, 2.) Zitplaatsen achter in de kerk voor drugsrunners, 3.) De mensen die hier niets mee te maken hebben, maar wel onder te lijden hebben verantwoordelijk stellen voor dit probleem, 4.) Zeggen dat zijzelf dit gif gezaaid hebben (voortplantingsverbod?), 4.) Ze plukken deze criminelen kaal en 5.) Ze worden gevolgd desnoods tot in de diepte van de oceaan.

Dit is natuurlijk allemaal kul aangezien de landen aldaar nog altijd gebukt gaan onder al het geweld van de kartels en groeperingen die zich bij de grote kartels hebben gevoegd. Wie zich een beetje heeft verdiept in deze oorlog heeft een idee om hoeveel geld het ‘ongeveer’ gaat, hoe ongeorganiseerd georganiseerd ze zijn, hoeveel jongeren/volwassenen zich steeds weer bij hen aansluiten, dat voor iedere kartelleider een vervanger is en het brute geweld dat zij met alle plezier van de wereld gebruiken. Dit kennen wij in Nederland, in Europa gelukkig niet (eenieder die naar moorden in de Nederlandse onderwereld wijst of naar de Bruinsma periode is appels met krenten aan het vergelijken), maar ook wij hebben zo onze problemen met drugs. Zowel met de gebruikers, de drugsrunners evenals met de organisaties die verantwoordelijk zijn voor de invoer.

Hoe leuk zo’n drugsrunnersvolgsysteem ook moge zijn, het zal niet tot nauwelijks iets oplossen (lees: criminelen verplaatsen zich gewoon). Al volg je ze tot in de diepte van de oceaan. Dit type criminaliteit zal niet verdwijnen, hooguit zal de vorm of het werkterrein veranderen. Criminelen laten zich niet stoppen door stads- of landsgrenzen, dat moeten ze inmiddels wel weten. Het gaat hier tenslote niet om dubbeltjes en al helemaal niet over grammetjes.

Iedere burger die hier niets mee te maken heeft, maar hier wel op een of andere manier hinder van heeft is het luisteren naar waard. Hier wringt echter de schoen. Bestuurders luisteren niet, maar bedrijven liever populisme van het slechte soort door in dit geval de gehele Marokkaanse gemeenschap (zij richten zich vooral op eenieder die hier niets mee te maken heeft) er met de haren bij te slepen. Dat dit, gezien de huidige wind die al jaren door dit land waait, op applaus mag rekenen is wat mij betreft om te kotsen.

Zo richt burgemeester Aboutaleb zich in de Volkskrant expliciet tot de Marokkaanse gemeenschap en zegt (onderwerp drugsrunners):

Die weet heus om welke jongens het gaan. Ik zeg: dump ze, zowel religieus als maatschappelijk. Zorg niet meer dat ze vooraan in de rij zitten in de moskee maar ergens achteraan.

Was het niet Rutte die Wilders vorig jaar van repliek diende, waar iedereen laaiend enthousiast over was, toen hij Wilders vertelde dat criminele Marokkaanse jongens op vrijdag ‘nou’ juist niet naar de moskee gaan. Het is inmiddels tijd dat Rutte Aboutaleb en consorten van een stevig weerwoord gaat bedienen. Het zijn de heren bij met name de PvdA die eenzelfde tegengeluid verdienen tenslotte. Of we het nu hebben over een Marcouch die vindt dat Marokkanen- en Antillianen een mooie carrière bij het bedrijfsleven uit moeten stellen om ‘hun’ eigen ‘tuig’ aan te pakken (zie Volkskrant Marokkanen: pak je eigen tuig aan) of toenmalig Kamerlid en inmiddels partijvoorzitter Hans Spekman die in Vrij Nederland het volgende zei: “De Marokkanen die niet willen deugen moet je vernederen, voor de ogen van hun eigen mensen.”

Dij de Partij van de Arbeid weten ze dondersgoed dat zij niet de daders vernederen, maar juist de mensen die nul komma nul met criminaliteit te maken hebben. Het zijn vertegenwoordigers van de PvdA die in de afgelopen jaren continu de Marokkaanse gemeenschap, op dezelfde manier als Wilders dit doet, verantwoordelijk stelt voor misdaden die gepleegd worden door criminelen.

Als burgemeester heeft Aboutaleb waarschijnlijk een heel ander probleem die met kannen nah-nah thee nog niet weg te drinken valt, namelijk een vertrouwensprobleem. Als burgervader hoort hij er te zijn en het op te nemen voor iedere Rotterdammer, ook voor de Marokkaanse gemeenschap in Rotterdam die niets met criminaliteit te maken heeft. Dit soort populistisch prietpraat verdienen zij niet.

Volg Karim Khaoiri ook op Twitter