Een blik agenten

De politie in Amsterdam en onze burgervader zijn collectief in de war. Naar aanleiding van de antikraakwet, die op 1 oktober in werking treedt, heeft Van der Laan bepaald dat zo snel mogelijk 200 kraakpanden moeten worden ontruimd. Commissaris Schaap, die de ontruimingen regelt binnen het politiekorps, heeft jeukende handen en meent dat er ruim voldoende capaciteit is om al die krakers bij de lurven te grijpen.

Mijn jurk zakte af. Hebben we de afgelopen tijd niet moord en brand geschreeuwd omdat er telkens homo’s in elkaar worden getikt terwijl er in geen velden of wegen politie te bekennen was? Moeten er niet overal op stel en sprong camera’s worden opgehangen, omdat er te weinig politiecapaciteit is om herrieschoppers aan te spreken op wangedrag? Hebben ambulancepersoneel en brandweerlieden niet steeds minder zin om naar hun werk te gaan, omdat ze iedere keer weer heibel krijgen met omstanders? En waar is die politie dan? Voelen burgers geen moedeloosheid bij hun aangiftes, omdat ze weten dat de politie toch geen tijd voor ze heeft?

Continu wordt er gezegd dat er te weinig politie is voor hun kerntaken, maar als er ergens panden moeten worden ontruimd die vervolgens – in de meeste gevallen – toch weer leeg zullen staan, dan zijn er opeens genoeg blauwe petten. Waar komt dat blik agenten opeens vandaan, en waarom is die niet eerder opengetrokken toen het echt nodig was?

De voorstanders van stevige handhaving van het kraakverbod schermen continu met het feit dat kraken strafbaar wordt en dus nu, Nu, NU aangepakt moet worden. Maar dit is juist waar het zogenaamde opportuniteitsbeginsel voor is: alleen het feit dat kraken vanaf 1 oktober strafbaar wordt, betekent nog niet dat alle politiecapaciteit ineens daarop gericht moet worden. Laten we in godsnaam eerst een leegstandswet ontwerpen, laten we zorgen dat de woningmarkt weer enigszins in beweging komt, laten we eerst de problemen met veiligheid in Amsterdam aanpakken, voordat hals over kop alle ME´ers naar kraakpanden worden gezonden om krakers eruit te timmeren.

Dit artikel verscheen eerder op het weblog van Evelien van Roemburg