Een cultuuromslag begint bij jezelf

Als Europarlementariër krijg je 300 euro dagvergoeding. Dat vindt Bernard Naron, kandidaat-lijsttrekker voor de PvdA voor de Europese Verkiezingen, echt niet kunnen. Daarom pleit hij voor het afschaffen ervan. Maar dat betekent een cultuuromslag, te beginnen bij onszelf, zegt de kandidaat-lijsttrekker voor de PvdA.

Mijn voorstel om als PvdA kandidaat-lijsttrekker af te zien van de dagvergoeding in het Europees parlement heeft een hoop stof doen opwaaien. Wie echt wat wil bereiken in de politiek en wie echt gelooft in een cultuuromslag, zal bij zichzelf moeten beginnen. Anders wordt het een zoveelste poging die strandt in de diepe bureaulades van Europa.  

Drie weken geleden heb ik mij kandidaat gesteld voor het PvdA- lijsttrekkerschap bij de Europese verkiezingen. Bijna elke dag haak ik ergens in Nederland aan bij een PvdA-afdeling en ga ik met de vrijwilligers langs de deuren om met mensen te praten over hun buurt en over Europa. De meeste mensen die ik spreek hebben het goed, maar maken zich zorgen over de toekomst. Velen kennen iemand die werkloos is, vaak jongeren, maar ook 50-plussers. Of ze zijn het zelf. Op de buurt valt altijd wel wat op of aan te merken, variërend van te weinig parkeerplekken (met stip op nummer 1) tot aan hondenpoep en overlast van (allochtone) hangjongeren.

Grof

De feedback die ik aan de deuren over Europa krijg is al sinds ik 5 jaar geleden in het Europees parlement ben gaan werken onveranderd: Europese politici verdienen te veel en hebben geen oog voor de gewone man. Nu is dit een versimpeld beeld van een belangrijk instituut als Europa, maar het klopt wel degelijk dat er grof verdiend wordt in Brussel.

In het Europees parlement verdien je als Nederlandse Europarlementariër ruim €8000,- bruto per maand. Daarbovenop krijg je nog een dagvergoeding voor de tijd dat je in Brussel werkt en voor iedere week in de maand dat je in Straatsburg stemt voor de Europese wetten. Die dagvergoeding krijg je wanneer je naar je werk komt en is vastgesteld op het bedrag van €304,- per dag. Wie iedere dag naar zijn werk zou komen zou dus meer dan €4.500,- netto per maand bovenop het basissalaris ontvangen. Een subsidie op aanwezigheid dus.

Maar dit is niet de enige aanvulling op het riante maandsalaris. Als medewerker van het Europees parlement krijg ik 19 cent per kilometer vergoed wanneer ik met de auto reis. Voor een Europarlementariër is die vergoeding 49 cent per kilometer. Wanneer een Europarlementariër een lange rit maakt, krijgt hij of zij bovenop deze riante onkostenvergoeding een vast bedrag voor koffie onderweg. Op een afstand van 1000 kilometer, kan dit netto meer dan €500 opleveren.

Wie deze bedragen bij elkaar optelt, schrikt van de enorme financiële voordelen die de Europarlementariërs voor zichzelf hebben geregeld. Het is voor mij de reden om hoog in te zetten op soberheid bij de volgende generatie Europarlementariërs. Niet alleen omdat ik een sociaaldemocraat ben, maar ook omdat het zo destructief is voor het debat over Europa. Het is daarnaast een oproep tot een kritische blik naar de politiek in het algemeen. Zijn we nog wel voldoende betrokken bij mensen die hard werken en tevreden zijn met een modaal salaris? Vertegenwoordigen wij wel de mensen die voor minder dan €1000,- per maand moeten rondkomen? Luisteren we wel naar het chagrijn, dat vaak in samenkomt in zaken als het salaris? 

Ik sprak afgelopen zaterdag Miriam Haagh, fractievoorzitter van de PvdA Breda, en zij vertelde mij dat ze krap 1200 euro in de maand overhield aan haar raadswerk. Daarvoor werkt zij 30 uur per week voor de gemeenteraad, naast haar 28-urige baan. Onkosten krijgt ze niet vergoed, voor de meeste kosten draait zij zelf op. Toch doet ze haar werk met plezier, maar krijgt ze ook het respect van de mensen die zij vertegenwoordigt.   

Dat respect wil ik terug in Europa. Mijn voorstel om af te zien van de Brusselse dagvergoeding is dan een duidelijk signaal naar al diegenen die het van zo weinig moeten rooien en die het vertrouwen in Europa hebben verloren. Het is ook een gebaar naar al die lokale politici die dichter bij de mensen staan en het werk voor zoveel minder inkomen doen. Het sluit aan bij wie ik ben, hoe ik opgevoed ben en waar ik met de samenleving naartoe wil. Weg van de exorbitante vergoedingen, terug naar datgene waarvoor we als PvdA zijn opgericht: opkomen voor de allerzwaksten in de samenleving. Een cultuurverandering begint bij jezelf.