Een tête-à-tête met Tony Soprano en Bert Meerstadt

The Bada-Bing, nachtclub van mafiabaas Tony Soprano, lag er verlaten bij. Wat vaste klanten vonden hun weg de late nacht in, een enkeling bleef nog wat hangen bij de ingang in de hoop op een kort gesprekje met een stripper. De eigenaar had andere zaken aan zijn hoofd die avond. Een delegatie uit Nederland moest worden ‘vermaakt’ en wel op zo’n manier dat zijn familie daar nog jaren plezier aan zou beleven.

Het ging om een voor hem wat ongebruikelijke deal. Een groot concern uit moederland Italia moest een paar treinen verkopen. Hij kende wat mensen die wat mensen kenden die aan het bedrijf verbonden waren; Soprano zou aan wat touwtjes trekken zodat er in ieder geval wat geldwagons zijn kant op zouden rijden. Big deal, right? Wrong.

‘So what’s the problem, mister uuuh..?’

‘Meerstadt! Bert Meerstadt.’

‘Right, mister Meerstadt.’

Een ruim bedeelde blondine krioelde wat om de twee heen.

‘Get lost, honey’, zei Soprano, terwijl hij nog eens inschonk voor zijn gast uit Holland. De lichten werden nog wat verder gedimd dan ze al waren.

‘Mister Soprano, het probleem is dat de treinen van AnselmoBreda amper treinen genoemd mogen worden. Als er maar een herfstblaadje valt, ligt het apparaat op zijn gat.’

‘I don’t see the problem. Jij runt die hossel met die gele treinen, toch?’

‘Jazeker, de Nederlandse Spoorwegen is de trotse … ‘

‘Laat ik het simpel houden: goede of slechte treinen bestaan niet, capice? Er bestaan alleen treinen. Treinen die uw kant oprijden, of treinen die een ravijn in rijden.’

Meerstadt schoof wat ongemakkelijk heen en weer op de ruime loungebank.

‘U eeh… probeert te onderhandelen, mister Soprano?’

‘Nee.’ Tony riep één van zijn capo’s bij zich en fluisterde wat in het Italiaans. De capo legde een foto van Meerstadt op tafel, met de NS-directeur in weinig flatterend gezelschap.

‘Ik onderhandel niet, ik dicteer. Dat is exact de reden waarom u niet wilt dat deze foto in uw treinen wordt verspreid, mister Meerstadt. Here’s the deal: u koopt die rijdende roestbakken, zolang er wielen onder zitten en ze op treinen lijken. Capice?’

‘Capice, mister Soprano.’ De NS-directeur stond op en liep naar de uitgang. Soprano riep hem na.

‘By the way, mister Meerstadt!’

Meerstadt bleef staan, zuchtte diep en draaide zich om.

‘Yes?’

‘My cousin Franky’s kleindochter is pas gedoopt.’

‘So?’

‘Haar doopnaam is Fyra.’