Foodporn: Seks in de keuken

Mijn partner vindt me maar vreemd. “Ik hield altijd van koken, tot ik jou leerde kennen.” We zijn nu twee jaar meer dan gelukkig samen, maar dat onbegrensde verlangen naar een bord waarin weemoed, verlangen, bezieling, utopie, een zoektocht naar perfectie, droomland en hardcore porno samenkomen, drijft hem met enige regelmaat tot waanzin. Waarom ik pastilles van venkelroomijs op mijn risotto met saffraan en chocoladegruis leg, bijvoorbeeld. Of waarom ik water rook dat ik bij een donkere kippenbouillon doe, die wordt gebruikt voor een cognacachtige, door de gelatinefilter glasheldere consommé met een bloeiende jasmijnbloem.

Mijn partner vindt het vreemd dat ik tot tranen toe geroerd kan worden als ik in een van mijn favoriete restaurants, met twee Michelinsterren bekroond, een hap neem van een amuse, bestaande uit een licht gepocheerde oester, met ijs van Japans bier, schuim van de citrusvrucht yuzu en zilveren pareltjes, openknappend in de mond, van appel en munt.

Marlon vindt het ook maar merkwaardig dat ik twee dagen aan een gerecht kan werken en het vlak voor het uitserveren wegmieter. Waarom ik alle poeders, instantsoepjes, bremzoute pre-fab sausjes en ‘zoals het een echte Italiaanse Mamma betaamt’ wegmieter als ik het in de huisraad van mijn wederhelft vind.

Het is ook vreemd – culinaire journalistiek bedrijven in Nederland. Volgens mij het enige land dat écht geen trots heeft voor de eigen keuken. Een klein land dat groot is in gastvoedsel; liever roti of bami dan een bal gehakt. Dat mensen je voor gek verklaren als je zegt dat je trots bent op de veelzijdigheid van de Nederlandse keuken.

Nee, we moeten maar importasperges hebben op Tweede Kerstdag, en enkel kogelbiefstuk eten. De niertjes en lever worden verwerkt voor de voederindustrie. Wij teren enkel in onze elite-industrie, waarbij alles wat niet herkend wordt als het in een plasticfolietje zit verpakt, aan de honden wordt gegeven. Want zo rollen wij in Nederland. Iedereen bij de Voedselbank, maar gooien we per persoon voor meer dan honderdvijftig euro per jaar in de kliko. Bijna de helft van al onze rijst eten we niet op, maar gooien we in de prullenbak.

Seks in de keuken, dát moet het zijn. Zonder eeuwige verspilling, of de plofkip, met water ingespoten zalm of kunstmatig gefabriceerde poedertjes, waarbij de ‘Oud-Hollandse jus’ nog nooit met een stukje braadvocht in contact is geweest.

Sla daarom een keer de grootgrutter over, maar bezoek je scharrelslagerij, groenteboer om de hoek en de visboer met verstand van zaken. En zeg nou zelf; op zaterdag met een mandje boodschappen doen tussen hordes hysterische huisvrouwen en huilende kinderen, waarbij je zo’n dertig minuten kunt wachten tot je je boodschapje op de lopende band mag leggen, is ook niet een voorspel op wat komen gaat. Toch?

Maar goed; elke gek z’n gebrek. Maar een gebrek aan goed, fatsoenlijk en lekker eten, is écht van de gekken.

Lees iedere vrijdag Foodporn. Culinaire verhalen die er toe doen. Tips, suggesties? Mail de redactie, we komen naar je toe. 

Volg Mark Wagemakers ook op Twitter 

Mark is tevens de auteur van ‘Het roze boekje’