Gaat GroenLinks de Duitse Groenen achterna?

Van alle kanten komen potentiële kiezers op hen af. De regeringspartijen CDU en FDP lijden week aan week zwaar verlies, de SPD kan zich net handhaven en de SP-achtige Linke staat terzijde te kijken. Als dit zo doorgaat, streven zij de SPD nog voorbij, voorspelt Der Spiegel.

Aan de uiterste rechterkant is (nog) geen aansprekend alternatief. Partijtjes als de NPD  zijn te radicaal en te onbeschaafd om grote groepen nette burgers aan te trekken. In Duitsland is er geen salonfähige rechtse anti-establishment-partij. Als die bestond, kon die winst voor de Groenen wel eens wegsmelten. Het zou mij niet verbazen als er onder hun nieuwe kiesvolk heel wat mensen zitten die in Nederland eerst Pim en nu Geert een kans zouden geven.

Zoals wij allen weten gaat Geert naar Berlijn om daar te helpen bij de oprichting van een radicaal rechtse partij die zal luisteren naar de naam Freiheit. Hoofdthema: tegen de islam. Als deze partij aanslaat, zullen de Groenen daar veel last van krijgen. Mileuthema’s maken dan in het publieke debat plaats voor debatten over etniciteit. En een deel van de kiezers zal in een of andere charismatische leider van het nieuwe rechts de heiland zien die onder de Groenen bij nader inzien niet rondliep. De Duitse politiek lijkt op de Nederlandse van voor Pim Fortuyn.

Wat dat betreft is GroenLinks misschien eerder het voorland van de Duitse Groenen dan omgekeerd. In Nederland kost het de partij grote moeite om haar thema’s in de grote maatschappelijke debatten onder te brengen, geobsedeerd als wij zijn door migranten- en inburgeringsproblematiek aan de ene kant en een niet kloppende staatskas aan de andere. GroenLinks heeft het over onderwerpen die heel veel kiezers momenteel niet zo belangrijk vinden. Hun zijn andere zorgen aangepraat. Natuurlijk, Femke Halsema en Jolande Sap zijn allebei uiterst coole wijven op wie zelfs Rutger van Powned geen vat krijgt, maar ze staan toch in het tweede echelon. Ze kunnen zeker in de wereld van de publiciteit en het nieuws nauwelijks hun eigen agenda bepalen. Als zij een hoofdrol krijgen, dan krijgen ze zelden de kans hun eigen onderwerpen aan te dragen. Dan worden ze de lopende discussies ingezogen. Dan gaat het niet over groen, niet over links, maar wel over hoofddoekjes. Als straks die bankier van dat boek en de uitgetreden CDU-oliticus de handen ineenslaan, als er een tandem Sarrazin / Stadtkewitz  ontstaat en ze weten een beetje redelijk over te komen, dan is het snel afgelopen met de groene thema’s in het Duitse maatschappelijk debat.

Tot schade van Europa, de wereld en ook Nederland, want ons land is volstrekt afhankelijk van wat er bij onze oosterburen gebeurt.