Gaza en het politieke papegaaienconcert

Na bijna vijftig jaar bezetting en de zoveelste slachting door Israël van onschuldige kinderen, vrouwen en mannen in Gaza alsmede de vernietiging van huizen, scholen, ziekenhuizen en elektriciteitscentrale is de politieke balans duidelijk geworden: De Palestijnen hebben niets aan de internationale gemeenschap.

Obama, Hollande, Merkel, Cameron, Rutte en anderen staan volledig onder controle van Israël. Bij elke door Israël uitgevoerde aanval op Gaza staan ze klaar om – als goed getrainde papegaaien – in koor de partituur van Israël hardop te  debiteren : “Israël heeft het recht om zich te verdedigen”, al dan niet gevolgd door het bekende refrein: “Hamas is een terroristische organisatie!”

Obama en de Europese Unie – beide winnaars van de Nobelprijs voor vrede ( sic!)- leveren zelfs tijdens de slachting (Obama) wapens aan Israël om zijn oorlogsmisdaden voort te zetten. Wil het Nobelcomité de morele waarde van deze vredesprijs nog redden, dan zal het nu Obama en de EU dringend dienen te verzoeken om hun vredestrofee in te leveren. Datzelfde geldt voor Shimon Peres, de net afgetreden president van Israël die ook bloed aan zijn handen heeft.

De Palestijnen hebben ook niets aan het internationaal recht. Alle VN-resoluties, de Conventies van Genève, de uitspraak van het Internationaal Hof in Den Haag, de Oslo-afspraken, lapt Israël aan zijn laars. Israël – de ‘enige democratie in het Midden-Oosten’ staat – dankzij de V.S. en West-Europa – al vanaf zijn oprichting boven de wet.

Mensenrechten zijn duidelijk niet aan de orde als het gaat om de Palestijnen. De EU let terecht scherp op de naleving van mensenrechten en de democratische rechtsstaat als het gaat om Turkije. Maar Israël mag bezetten, grond stelen, martelen, kinderen doelbewust vermoorden, liquideren, mensen zonder proces in de gevangenis gooien, etc. Voor de EU is dat kennelijk geen enkele reden om het Associatieverdrag met Israël op te zeggen.

De Palestijnen hebben niets aan de Arabische leiders. De Arabische Liga is een praathuis van presidenten en vorsten die zich meer zorgen maken over de continuïteit van hun regimes dan over het lot van de Palestijnen. Sommigen, zoals de leiders van Egypte, Saoedi-Arabië en de Golfstaten zijn zelfs coalitiepartners geworden van Israël, ook tijdens de aanval op Gaza.

De Palestijnen hebben niets aan de zogenaamde vredesonderhandelingen: een tijdverspillende bezigheidstherapie die elke keer door de V.S. en Israël goed georkestreerd wordt en waar helaas de Palestijnse leiders elke keer intrappen. Deze leiders zijn duidelijk aan vervanging toe. Immers, waarover moet nog onderhandeld worden? Alles ligt toch vast in VN-resoluties, de Conventie van Geneve en de uitspraak van het Internationaal Hof: de grenzen van Israël, de tweestatenoplossing, de terugkeer van de vluchtelingen, de opheffing van de muur en de beëindiging van de bezetting. In het accepteren en aangaan van onderhandelingen ligt dan ook de allergrootste fout van de Palestijnse leiders. Hierdoor werken ze mee aan het ter discussie stellen van hun rechten die al eerder zijn erkend en vastgelegd.

Conclusie: de enige overgebleven optie voor de Palestijnen is het verzet tegen Israël. Dat begrijpt nu ook de wereldbevolking die meer dan voorheen dit verzet steunt. Zie al die solidariteitsdemonstraties voor Gaza.

De Europese politieke papegaaien – die  boter op hun hoofd hebben inzake Gaza – zijn er als de kippen bij om de demonstraties tegen Israël te criminaliseren om zodoende hun medeplichtigheid aan de slachting van Gaza te camoufleren. Het debat wordt over een andere boeg gegooid: het antisemitisme. Zo verbood Francois Hollande een pro-Gaza demonstratie omdat hij wilde “voorkomen dat het conflict in het Midden-Oosten geïmporteerd wordt naar Frankrijk”. In Nederland dreigden de Isis-vlaggenkwestie en enkele verwerpelijke uitspraken over joden de overhand te krijgen boven de vernietiging van Gaza. Sommige columnisten koppelen maar al te graag het antisemitisme aan de komst van de islam. Het antwoord op al deze afleidingsmanoeuvres is duidelijk: het antisemitisme is – in al zijn duivelse vormen een Europees product. Israël werd door Europa – nog vóór de Tweede Wereldoorlog- in Palestina ‘geplugd’ om af te zijn van het ‘joodse vraagstuk’.

Over ‘import van het conflict’ gesproken! De laatste weken werden hier in Nederland, maar ook elders in Europa, uitspraken gedaan jegens joden die met alle kracht verworpen en bestreden moeten worden. Want waarom zouden wij als Arabieren de joodse medeburgers hier verantwoordelijk stellen voor de misdaden van Israël? We accepteren ook niet dat we hier aangesproken worden op misdaden in de Arabische wereld! Hoe kunnen we joden haten terwijl we gezamenlijk strijden tegen racisme, antisemitisme en islamofobie? Hoe kunnen Arabieren antisemieten zijn terwijl we allemaal van Abraham afstammen? Hoe kunnen Arabieren tegen de Joden zijn als we dagelijks ervaren dat niet de hypocriete Arabische leiders maar de joodse intellectuelen en activisten – zowel in Israël als in het Westen – een principiële strijd voeren tegen de onderdrukking van de Palestijnen door Israël;  soms ten koste van hun carrière (Norman Finkelstein, Ilan Pappe) of zelfs van hun leven (Rachel Corrie). Zij verdienen de allergrootste waardering.

Het recht om te demonstreren is een grondrecht en mag niet geschonden worden door manipulatief te verwijzen naar enkele verwerpelijke uitingen van antisemitisme. En Israël verdient, vanwege zijn barbaarse optreden in Gaza, alle kritiek.