Geen censuur

Het goede nieuws is dat PVV’ers in staat blijken te relativeren. Ineens zeggen ze dat die cartoon-rel wel meevalt, dat Wilders helemaal geen verbod wil. Het jammere is dat ze alleen relativeren als het om slecht nieuws over henzelf gaat. Omdat ze ook wel inzien dat de combinatie Wilders en censuur onverkoopbaar is, begonnen de PVV’ers te spinnen na de blunder van hun leider. Het was geen verbod, zeiden ze, de PVV wil alleen maar niet meer op visite bij de VARA. Dat mag toch? Hij stapt toch niet naar de rechter?

Eind jaren tachtig demonstreerde ik in Rotterdam met een handjevol medestanders tegen 1500 moslimfundamentalisten die het boek van Rushdie, De Duivelsverzen, wilden verbieden. Waarom wilden ze het boek verbieden? Omdat hun god daarin vergeleken werd met de duivel. Dat vonden ze ‘walgelijk’. Ze wilden Rushdie vermoorden. Ik trok een t-shirt aan met ‘I am Rushdie’ (check het filmpje vanaf 0:42) en riep ‘Geen censuur’ tegen de boze haatbaarden.

Bij het aantreden van zijn gedoogkabinet beloofde Wilders dat hij Nederland weer Nederlandser ging maken. Is het cartoonverbod daar in lijn mee? Nee, Nederland behoort tot de top vrije landen ter wereld. ‘Als-dan’ dreigementen van machtige politici die de vrijheid van meningsuiting willen inperken passen daar niet bij. En hoezo zou je geen vergelijkingen met de Tweede Wereldoorlog mogen maken? Zo lang ik al leef doet iedereen dat in Nederland en Wilders zelf is er een van de beste voorbeelden van. Hij vergelijkt de koran met Mein Kampf, om maar een voorbeeld te noemen. En hij staat niet allen. De Wet van Godwin luidt: naarmate een discussie op internet langer duurt nadert de kans dat er een vergelijking met nazi’s wordt gemaakt 1. Oftewel: de nazi’s worden er altijd bij gesleept.

In 2008 richtte de PVV samen met de VVD in het Tweede Kamer-gebouw de ‘Vrijdenkersruimte’ in waar omstreden politieke kunst een veilig onderkomen vindt. De kunstenaar Jonas Staal, zelf ook al eens door Wilders aangeklaagd en door de rechter vrijgesproken, schreef er een tijd terug een mooi stuk over op Joop: Kunst als politiek bezit.