Goed vlees is niet fout

In mijn vriendengroep worden steeds meer mensen vegetariër. Onder druk van hen – en door de prachtig confronterende campagnes van Wakker Dier – besloot ik geruime tijd geleden voortaan ook van vlees en vis af te blijven. De nieuwsstroom over zeeën die leeg worden gevist, paardenvlees dat bijkans zelfs nog in broccoli wordt gepropt en plofkippen die bijna uit elkaar klappen van chemische rotzooi, zijn ook mij niet ontgaan. Je wordt er moedeloos van en in mijn geval dus zelfs vegetariër. Althans, tijdelijk.

Want mijn liefde voor vlees is groot. Nog net geen plofkip groot, desalniettemin intens. Van de juicyness van dikke hamburgers tot kip parmigania, van de perfecte gehakballetjes tot mijn moeders overheerlijke lams-tajine. Voor vlees kun je me midden in de nacht wakker maken.

Goed, het vega-dieet is dus niet aan mij besteed. Door mijn algehele vleesonthouding sloeg ik zelfs even door toen ik het steakmes weer ter hand nam. Plots moest in iedere maaltijd en snack íets van vlees worden verwerkt en dat was toch echt niet de bedoeling. Mijn nieuwe plan van aanpak werd matiging door bewustwording. Maar hoe dan?

In Rotterdam, op Katendrecht, heeft de organisatie Rotterdamse Oogst een nieuw project gelanceerd. Op een braakliggend terrein is een heus varkenskot gebouwd. Vanaf afgelopen zondag wonen daar Blonde Arie en Slome Japie, twee Bonte Bentheimer varkens. Arie en Japie worden gevoerd met het restafval van bewoners van de wijk (louter groente, vlees en vis is uit den boze) en over een jaar worden de twee diertjes geslacht en door de buurtbewoners samen opgepeuzeld. Met dit initiatief hoopt Rotterdamse Oogst dat men meer bewust wordt van waar ons vlees vandaan komt.

Tijdens de knuffelinstructie van boer Sjef Meijman werd ik overvallen door intense verliefdheid. Slome Japie genoot van het kriebelen op zijn buik. Blonde Arie huppelde in de tussentijd als een koe in de wei, wroette met zijn neus in de aarde en liet zich vervolgens met een grote plof in de modder vallen ter verkoeling. De kinderen uit de wijk moesten even wennen, maar al snel aaiden ook zij gefascineerd de varkentjes. Ruim een half uur stond een Turkse moeder met haar zoontje te kijken naar het spektakel en zelfs de nieuwigheid schuwende oude Kapenaren leken te smelten.

In Amsterdam bestaat sinds kort de Tostifabriek. Ook daar wordt aan bewustwording gewerkt. Met een zelfgebouwd graanveld, twee varkens en twee koeien worden alle ingrediënten van een tosti van begin tot eind zelf geproduceerd. Terwijl het graan groeit, worden de varkens grootgebracht en de koeien gemolken. En iedereen mag langskomen om een kijkje te nemen of te helpen. In augustus zullen de eerste tosti’s tijdens een festival worden gepresenteerd.

Door onze doorgeslagen consumptiedrang zijn we varkens en kippen gaan kweken als onkruid. Het moet sneller, groter, meer en dat alles voor minder geld. Het is dan ook niet gek dat dierenliefhebbers vlees eten vaak in zijn geheel afkeuren. Voor het gros van Nederland, waartoe ik mezelf ook reken, is dat alleen onhaalbaar. Als deze Rotterdamse en Amsterdamse initiatieven succesvol blijken, zou ik daarom willen pleiten voor meer varkens, koetjes en schaapjes in de wijk. Zoals het motto van Rotterdamse Oogst luidt: ‘Wat je van dichtbij haalt is lekker’. En bovendien ook nog eens vele malen gezonder.

En in afwachting van dat ene duurzame karbonaadje kun je best teren op overheerlijke chili sin carne mét chocolade (tip!).

Volg Hasna ook op Twitter

Dit artikel staat ook op de website van Hasna