Goed zo, Diederik Samsom, bijt van je af!

Goed zo Diederik Samsom, bijt van je af. Ga weer op het Binnenhof staan schreeuwen, en laat zien dat je een activist bent en geen sofasocialist. Het land moet geregeerd worden, maar die woede mag niet in je blijven zitten. Gooi hem eruit. Ga terug naar je oorsprong.

Ik kende jou niet van je activistische jaren. Ik kon niet geloven dat Diederik Samsom, die juist door kiezers niets te beloven de verkiezingen gewonnen heeft, ooit een activist kon zijn. Gisteren zag ik het. Het vuur van een activist dat in jou naar boven kwam. Je probeerde het te doven, maar het overwon.

Het kleine vlammetje dat ergens diep in je socialistisch bestaan aan het doven was, kreeg brandstof. Iemand had jou geraakt in je diepste gevoelens. Iemand legde de vinger op de zere plek. Dat veroorzaakte de ontploffing. Daar stond je; de sofasocialist Samsom die de activist Samsom miste. Je wijsvinger ging omhoog, naar de plek waar je ooit had staan schreeuwen voor ACHTHONDERD vluchtelingen. Het waren ACHTHONDERD mensen die jij gered had. Daar was je trots op, en ik met jou. En samen met ons velen die gisteren de activist in jou deden herleven.

Ik ken jouw dilemma, Diederik, ik weet hoe het voelt als je moet onderhandelen, compromissen sluiten of je mond dicht houden om te overleven. Ik voel me verwant met zowel activist als sofasocialist in jou. Vanaf mijn zestiende heb ik veel geschreeuwd en ook veel gezwegen. Mijn pen werd uit mijn hand gerukt en mijn handen werden vastgebonden, toen ik 21 was. Zonder die pen, was ik nergens. Ik zweeg, jaren lang. Ook toen ik in Nederland was. Het activistische vlammetje in mij was bijna dood. Mijn sofa bood me veiligheid, zekerheid en een baan. Ik stelde mezelf gerust dat ik in hart en nieren een socialist was, als die sofa me weleens niet zo lekker zat. Maar o, wat miste ik de activist die in de pen klom tegen onrechtvaardigheid, domheid, opportunisme, discriminatie en noem maar op.

Gisteren zag ik je op dat filmpje in vuur en vlam. Ik zag toen pas de activist in Diederik Samsom, waarvan ik al iets gehoord gehad. En ik voelde direct de verwantschap die ik nooit eerder met je gevoeld had. De paradox van een activist en een sofasocialist in jou, was alleen gisteren zichtbaar op dat filmpje. Je stond te schreeuwen, wacht even, kende ik je ergens vandaan? Ja, ik kende dat diep verborgen vlammetje. Alleen je stond tegen de verkeerde te schreeuwen. Ja, het was de verkeerde Diederik!