Haal pestslachtoffers uit de omgeving van hun kwelgeesten weg

Voor de zoveelste maal is gebleken dat pestslachtoffers op scholen er volstrekt alleen voorstaan. Over hen wordt weliswaar heel erg veel gepraat en meewarig gedaan maar gelul schept geen veiligheid. Ook de antipestprogramma’s waar het onderwijs zo trots op is, blijken in de helft van de gevallen niet te werken. Dat heeft de onderzoeker Bram Orobio de Castro vastgesteld. Hij was de spil in een groot project van vijf universiteiten en het Trimbos Instituut. Vooral de beruchte kanjertraining blijkt nergens op te slaan. Minister Slob van onderwijs is geschrokken en gaat – jawel – in overleg.

Onrechtvaardig Nu is de meest effectieve manier om een pestslachtoffer te helpen hem een nieuwe omgeving te bezorgen. Weg van de school en de omgeving waar zijn kwelgeesten de dienst uitmaken. Dat is heel onrechtvaardig, net zo onrechtvaardig als de woensdagavond bij Pauw getoonde praktijk van veel gemeentes om cafés en restaurants te sluiten waar een of andere chanteur een handgranaat voor de deur heeft gelegd. Niet de daders worden met extra problemen opgezadeld maar de slachtoffers.

Het zou misschien kunnen helpen als minister Slob tot de volgende vaststelling kwam: als het op verwijderen aankomt, zou dat niet met de pestslachtoffers moeten gebeuren maar met de kwelgeesten. Zij veroorzaken namelijk de onveiligheid op de school. Als er programma’s ontwikkeld moeten worden en trainingen, dan dienen die zich op hén te richten en de meelopers natuurlijk. En als het pesten doorgaat, dan moeten deze daders maar een andere school opzoeken en niet hun slachtoffers.

Harteloos Het ergste wat pestslachtoffers kan overkomen, is dat hun omgeving zegt, dat ze maar van zich af moeten bijten of terugpesten. En dat zij zelf destijds er stevig opsloegen waarna het meteen afgelopen was. Er zullen onder dit stuk ook weer enkele onmogelijke figuren dit soort stompzinnige en harteloze opmerkingen maken. Waarom zijn die opmerkingen stompzinnig en harteloos? Een kwelgeest komt nooit alleen. Dat soort engnekken verschijnt altijd in een sliert en jij staat er – nogmaals – alleen voor. Tegelijktertijd zijn pestslachtoffers meestal niet van die vechtersbazen. Daarom zijn zij door de kwelgeesten juist uitgekozen, want voor iemand die verbaal of lichamelijk tegen hen is opgewassen, kruipen ze. Volwassenen kennen dit type ook uit hun eigen werkomgeving. Je komt ze op kantoor of in de bedrijfshal maar al te vaak tegen.

Het is in ieder geval van belang dat ouders van gepeste kinderen deze zaak blijven aankaarten en er niet over zwijgen. Spreek de docenten aan en de directie van de school. Aarzel niet het bestuur in te schakelen. Onderstreep dat je kind geen probleem heeft maar de school. En dat er daarom maatregelen genomen moeten worden tegen de kwelgeesten zodat het pestslachtoffer geen last meer van ze heeft.

Maar nogmaals: blaming the victim is schering en inslag als het om pesten gaat. Vertel pestslachtoffers altijd dat er met hen niets mis is maar met hun kwelgeesten wel. Haal ze daarna weg van de school die in de praktijk de etterbakken de hand boven het hoofd houdt en meer gevoelige naturen de pest laat krijgen. Het is klote, het is onrecht, het toont een megafail binnen het onderwijs maar in de praktijk is het de enige werkbare oplossing . Daar helpt geen lieve Slob aan.