Halbe Z.

ik heb een probleem met alle wraak die ik lees ik heb een probleem met het gejuich over een lijk terwijl de lijken al jaren niet meer in de kast passen ik heb een probleem met het feit dat we de stank negeren om te lachen om degene die een scheet liet in plaats van de geur te ontmantelen, op te breken in deeltjes die te behappen zijn zonder de complexiteit te vergeten wat ruik jij?

ik heb een probleem met het feit dat we dezelfde rituelen toepassen als altijd terwijl het stinkt niet naar de gevallen helden maar naar hun daden wat ze achterlaten ‘erfenis’ is alleen voor de meest bevoorrechten een prettig woord voor anderen is het de dagelijkse lucht die het ademen beneemt de kast is te krap de kast is constant te krap

je kent de parabel van de vissen die niet weten wat water is? uit je voegen barsten is de enige manier om te kennen wat rondom je beweegt uit je voegen barsten is ook meteen het begin van kwijtraken, verliezen wat soepel beweegt

en nu valt er een ‘held’ over het vertellen van een leugen hadden we gewild dat de grap een waarheid was? we vervangen bizar met serieus en vinden wie serieus doet bizar lachen de lijken lijken op clowns geschminkte gezichten roepen dat ze echt zijn zo echt dat verandering langzaam moet gaan go slow klinkt als slow food – de belofte op een betere kwaliteit van leven

iedereen weet dat er onder het echt van de schmink geen beter echt zit

dus is schoonmaken niet de manier dus is er meer er moet meer zijn een betere leugen een betere clown één die zich niet als gewoon voordoet om tussen de lijken te blijven leven