Handelaar in het goede gevoel

Dat Geert Wilders wegliep uit de onderhandelingen voor een rechtss kabinet,wordt hem door zijn kiezers helemaal niet kwalijk genomen, zo leert een enquête van EenVandaag. Zij geven de schuld aan Ab Klink, die met zijn brief het vertrouwen van de Verlosser heeft beschaamd. Hij is de schuldige. Hij heeft alles getorpedeerd.

Geert Wilders treft geen blaam. Die kon niet anders, ook al heeft Verhagen de afgelopen dagen de interne oppositie tegen zijn beleid in het CDA nog  zo vernederd, op haar plaats gezet, kalltgestellt en tot zwijgen gebracht. De kiezers van Wilders staan nu door toedoen van hun grote leider meer aan de kant dan ooit, maar toch verstommen hun applaus en hun toejuichingen geen moment. Juist Klink is in de ogen van de befaamde anderhalf miljoen niet geloofwaardig meer.

Hoe is dat mogelijk? Waarom komt Wilders weg met strapatsen, waarop een gewone Nederlandse politicus keihard wordt afgerekend? Dat heeft te maken met de merktrouw van zjin publiek en dat hangt samen met het product dat zij onder de vlag van Wilders en de PVV geleverd krijgen. Wie een bezoek brengt aan de site van de Wildersgangers, www.pvv.nl vndt daar na enig zoeken een pdf. van het partijprogramma, maar dat doet er helemaal niet toe. Het gaat erom waar het merk PVV voor staat: Wilders is een handelaar in goede gevoelens. Zijn aanhangers weigeren hun goede humeur te laten bederven.

Traditionele politici doen min of meer heldere beloftes. Het milieu is bij hen in goede handen. De hypotheekrente zal worden aangepakt, dan wel beschermd. Veiligheid staat centraal en er moet meer blauw op straat en meer handen aan het bed. Het Haagse taalgebruik wemelt van de mantra’s die bedoeld zijn om daadkracht te suggeren. Men pakt de criminele hangjongeren aan. Men is het gedoe rond de OV-chipkaart spuugzat. Het land moet geregeerd worden!

Wilders valt ook wel op zulke citaten te betrappen, maar die brengt hij voor de vorm en omdat hij moet laten merken dat hij hoort wat zijn concurrenten te melden hebben. Wilders wijst niet op misstanden en verbeterpunten, nee hij stelt vast, wie daar de schuld van zijn: de moslims, de elite, de linkse kerk, de theedrinkers. Zij hebben het gedaan. Als zij worden aangepakt, dan komt alles wel in orde. Dat is prettig om te horen. Het geeft een goed gevoel. Het betekent dat jij niet (mede) schuldig bent aan de algemene  ellende, maar dat anderen het hebben gedaan. Jou treft geen blaam.

Jij hoeft niet te veranderen. Dat moeten anderen doen. Het geeft een goed gevoel als Wilders dat benadrukt en zonder blikken of blozen man en paard noemt. Je laadt al het kwade op de rug van de zondebok om die vervolgens de Marokkaanse woestijn in te jagen. Geert Wilders leidt jou vervolgens  binnen in het woud der verwachting. Hij is de ridder van de hoop. Hij rekent af met met de vele draken die onze polder bedreigen. Als je hem ziet en hoort, dan springt je hart op in je borst. Dan komt het goede gevoel naar boven dat het tenslotte toch nog goed zou aflopen. Dat hij jou zal redden. En dat je niet verantwoordelijk bent voor je omstandigheden, maar dat je er het onschuldig slachtoffer van bent.

Op de gewraakte persconferentie van afgelopen vrijdagavond verklaarde Wilders niet alleen, dat hij er meer uitscheed, maar ook dat hij grote concessies had gedaan. Welke vertelde hij er niet bij. Toch was er niemand uit de achterban die daar naar vroeg of ook maar heel zachtjes suggereerde, dat het programma misschien een klein ietsie pietsie was uitverkocht. Dat doet er namelijk niet toe. Zolang deVerlosser alle schuldigen kan aanwijzen en dat niet zijn eigen kiezers zelf zijn, blijft de aanhang hem trouw. Het product dat deze handelaar in goede gevoelens levert, is immers onaangetast gebleven. Wij zijn onschuldig. Wij zijn niet verantwoordelijk.  De anderen die hebben het gedaan. En onze Verlossser zal met hen afrekenen.

Daarom is de politieke positie van Wilders voorlopig onaantastbaar. Hij kan alles maken, zolang hij het  goede gevoel bij zijn kiezers maar niet aantast. Dat is de kracht van zijn merk. En daar hebben traditionele politieke stromingen – van links tot rechts – nog geen adequaat antwoorden op gevonden.