Hebben Nederlanders een racismeprobleem?

In Duitsland werden tussen 2000 en 2006 acht Turkse ondernemers en een Griek gedood door extreem-rechtse terreur. In hetzelfde Duitsland werd in 2009 een zwangere moslima in de rechtszaal doodgestoken door een xenofoob. In Zweden richtte Peter Mangs, die Breivik bewonderde als een ‘goede patriot’, in 2009 en 2010 zijn pistool vooral op migranten. Mangs is verder verdacht van een aanslag op vier andere migranten, waarbij een de dood vond. Hebben de Nederlanders een racismeprobleem? Hè, wat?! Ja, dit is inderdaad van dik hout zaagt men planken. Het is wel ongeveer eenzelfde ongenuanceerde wijze waarop Bart Schut zijn betoog in de Volkskrant opbouwt naar aanleiding van een incident dat afgelopen weekend door het Parool in het nieuws is gebracht en gretig door Geenstijl.nl werd overgenomen.

Marokkaans-Nederlandse jongens scholden in Amsterdam een Marokkaanse dame uit voor negerhoer terwijl ze naast haar donkere vriend liep. De vrouw was zwanger. Er vond een handgemeen plaats. De vrouw verloor negen dagen later haar kind. Het is vooralsnog onduidelijk of dit het gevolg is van het handgemeen. Het valt uiteraard niet uit te sluiten. Schut zag in dit incident reden om in de Volkskrant verregaande conclusies te trekken onder het mom van de zogenaamde open vraag: ‘Hebben Marokkanen een racismeprobleem?’. Hij verwees daarbij naar zijn ervaring in Casablanca met zijn donkere vriendin en lardeerde zijn artikel met pseudo feitjes gebaseerd op hear say. Journaliste Hassnae Bouazza diende hem van repliek in het programma Pauw & Witteman. Waarom ‘gajes’, want dat zijn die jongens, als pars pro toto nemen voor alle Marokkanen, vroeg zij zich af. Hier werd geen taboe doorbroken, maar oriëntalisme gepleegd aldus Bouazza: het kijken met westerse ogen naar ‘Oosterlingen’ als bij uitstek De Ander. 

Op Twitter werd de felle Bouazza bijkans weggezet als een schreeuwende gekkin. Grappig. Want bij uitstek Nederlanders gaan doorgaans door het lint wanneer ze op racisme en discriminatie worden aangesproken. Kijk naar nota bene de arrestatie van twee Surinaamse jongens door de politie dit jaar in verband met hun vreedzame anti-Zwarte Piet T-shirt-actie. Ik wacht nog altijd op een uitzending van Pauw & Witteman om ook dat taboe eens te doorbreken: het racisme onder Nederlanders. Maar P&W, P. in het bijzonder, lijken zich vooralsnog graag in een zelfvoldane en gemakkelijke superioriteitsgevoel te wentelen. Terwijl er genoeg redenen zijn om het discriminatieonderwerp ook eens van een andere kant te belichten. Het lijkt echter alsof dit onderwerp alleen door joden en homoseksuelen aangekaart mag worden, terwijl raciale en religieuze discriminatie even groot zo niet groter is. Dit bewijzen onderzoeken keer op keer. Racisme onder politie bijvoorbeeld, discriminatie in de horeca en op de arbeidsmarkt met name voor moslima’s zoals de VN Commissie tegen discriminatie onlangs constateerde. Of neem het recent onderzoek van het Regionaal College Utrecht naar ongelijkwaardigheid. 76% van de jongeren vindt dat moslims in meer of mindere mate minder kansen krijgen dan anderen in Nederland. 85% van de moslimjongeren is het in meer of mindere mate eens met de stelling dat moslims in Nederland worden gediscrimineerd. 40% van allochtone jongeren voelt zich weleens gediscrimineerd. De onderzoekers spraken voor dit onderzoek onder meer met 26 gemeenten in de regio Utrecht, met professionals en 2.701 Utrechtse jongeren van 14 tot 23 jaar. 

Schuts artikel is het meest gelezen op de Volkskrant-site. Het Marokkanen-drug blijkt nog altijd niet uitgewerkt. De oriëntalisme-beschuldiging van Bouazza lijkt ver gezocht, maar toen de andere genodigde van P&W, Jan Rot gevraagd werd om een muzikale reactie – ‘een Marokkaans liedje?’- op het onderwerp, kwam de oude Rot niet verder dan ‘Met bussie na baas toe, no ma isse nie goe,[…]  vrouw weg met kindere en koffe, no ma isse nie goed’. Rot is blijven steken in het gastarbeidersbeeld uit de jaren 70 van de vorige eeuw alsof er niet al een uur lang een hoogopgeleide goedgebekte Marokkaanse-Nederlandse naast hem zat als bewijs dat de emancipatiegeschiedenis van migranten niet statisch is. Stereotiepe beelden blijken hardnekkig. De blikken van Bouazza spraken boekdelen. 

Volg Mercita Coronel ook op Twitter