Help! Mijn moeder heeft me gegoogled

Sinds een aantal maanden heeft mijn moeder een iPad. Als baby’s en katten ermee om kunnen gaan, kunnen ook halve analfabeten dat, zo was het idee van mijn broers en zussen toen ze haar het ding cadeau deden. Met de iPad kan ze nu mooi skypen met mijn zussen, waarvan er één aan de andere kant van de wereld woont en waarvan de ander voor haar werk de hele wereld over reist. Daarnaast kan ze in een handomdraai haar bankzaken regelen, het nieuws bekijken en contact onderhouden met haar jongere zusje in Marokko. Daar komt nu bij: mij googlen.

Gezeten op de Marokkaanse sofa stelde ze me de vraag. ‘Weet jij eigenlijk wel wat er allemaal over jou op het internet te vinden is?’ Even wist ik niet precies wat ze bedoelde. Was dit een retorische vraag? En wat was dan het antwoord? Ja? Nee?

Maar toen kwam de aap uit de mouw: ze had me gegoogled en was geschrokken van wat ze tegenkwam. Een reeks foto’s en een flink aantal artikelen van mij, maar ook zure en negatieve berichten. Ze vroeg zich af of ik het niet vervelend vind dat mijn leven zo open en bloot online na te gaan is, en; of ik er niet iets aan kan doen en alles wat er over mij te vinden is kan wissen.

Het fenomeen internet en de werking ervan is moeilijk uit te leggen aan iemand die er nog nauwelijks mee in aanraking is gekomen. Mijn ma gebruikte haar iPad voorheen voornamelijk als telefoon, maar neemt nu haar eerste stappen op het echte wereldwijde web. Dapper, maar ze heeft nog een flinke slag te maken.

Inmiddels weet mijn moeder dat het volledig wissen van je online geschiedenis praktisch onmogelijk is. In mijn geval is het zelfs – onder meer uit professioneel oogpunt – onwenselijk.

Helaas weet ik uit eerste hand ook dat je verleden je kan blijven achtervolgen vanwege je online geschiedenis. Jaren geleden besmeurde iemand uit frustratie een foto van mij met het woord ‘hoer’ en plaatste deze bij een discussie op een internetforum. Doordat de foto door een aantal andere pagina’s werd overgenomen bleef hij keer op keer oppoppen. Na twee jaar mailen met de eigenaren van de websites met het verzoek de foto te verwijderen, is het me een aantal maanden geleden eindelijk gelukt. Net op tijd, voordat mijn moeder leerde googlen.

Op Joop zijn we de afgelopen dagen bezig geweest met het achterhalen van de personen die meededen met het opjutten van het ‘Project X Haren’-incident. Wat opvalt is dat de jongeren zich verbazen over het gemak waarmee we – online – informatie over hen wisten in te winnen. Bijna net zo verbaasd waren ze ook over de impact van hun online acties.

Dat mijn moeder nog niet helemaal weet wat het effect van internet kan zijn, soit, maar dat jongeren op deze manier nog steeds te verrassen zijn, vind ik toch wel erg pijnlijk. Het lijken wel digitale analfabeten.