Het duivelse dilemma van Henk Krol

Nadat Geert Dales zondag aankondigde te zullen opstappen als voorzitter van 50PLUS verklaarde partijleider Henk Krol goed te gaan nadenken over zijn toekomst. Kennelijk valt het nemen van een beslissing niet mee, want Krol is nog steeds niet uitgedacht.

Vrijwel dagelijks overlegt hij met zijn fractiegenoten in de Tweede Kamer, maar tot conclusies heeft dat tot dusver niet mogen leiden. Het is ook geen makkelijk besluit. Krol steunde Dales als enige van de partijtop in diens strijd tegen het eeuwige geruzie in de ouderenpartij. Het zou dus heel begrijpelijk zijn als hij nu 50PLUS verliet. Maar wat dan? Samen met Dales een nieuwe partij beginnen is een zeer onzeker avontuur, temeer omdat de Kamerverkiezingen niet lang meer op zich laten wachten. Veel voorbereidingstijd resteert er dus niet.

Maar doorgaan bij 50PLUS is ook al zowat. Krol zou daarmee de indruk wekken een baantjesjager te zijn, die alles overheeft voor een plekje in de blauwe Kamerbankjes. Misschien klopt dat beeld wel, maar zoiets geef je uiteraard nooit openlijk toe.

Bovendien zou Krol door verder te gaan als 50PLUS-politicus gedwongen zijn maatjes te blijven met Kamerleden als Corrie van Brenk en andere tegenstanders van zijn goede vriend Dales. In zekere zin zou hij zich zelfs aan hen overleveren. Waarbij het dan straks nog maar helemaal de vraag is in hoeverre kiezers bereid zijn te stemmen op een partij die blijkbaar niet alleen van ruziën maar ook van opportunisme haar handelsmerk maakt.

Daar staat weer tegenover dat Krol op dit moment een bijzonder sterke onderhandelingspositie heeft. Hij is niet alleen al vele jaren het boegbeeld van 50PLUS, de partijleden hebben hem enkele maanden terug ook met een verpletterende meerderheid herkozen tot lijsttrekker. Zijn vertrek zou betekenen dat de ouderenpartij in één klap haar politiek leider, fractievoorzitter in de Tweede Kamer en nummer 1 op de kandidatenlijst kwijtraakt. Ze kan dan wel inpakken. Een gegeven dat Van Brenk, partijoprichter Jan Nagel en andere prominente 50PLUS’ers tot toegeeflijkheid zou moeten dwingen.

Het blijft, kortom, een duivels dilemma waarmee Krol kampt. Helemaal niet zo vreemd dan ook dat hij zijn biografie op zijn Twitteraccount heeft aangepast. Daarin staat nu dat hij fractievoorzitter is, maar niet van welke partij. Elke verwijzing naar 50PLUS is rücksichtslos geschrapt. Een vergaande en ook nogal opmerkelijke wijziging. Maar wat had Krol anders gemoeten? Als hij zich was blijven afficheren als 50PLUS-leider zou hij immers reclame maken voor een partij die hij wellicht zeer binnenkort gaat verlaten. Dat zou zijn geloofwaardigheid beslist niet ten goede komen.

Overigens heeft Krol ook nog een derde optie. Hij kan de politiek vaarwel zeggen en gaan leven van zijn pensioen. Voor een 70-jarige helemaal geen ongewone keuze. Ze zou inhouden dat er geen nieuwe ouderenpartij komt. Ook 50PLUS zal dan hoogstwaarschijnlijk snel tot het verleden behoren.

In beide gevallen zou er naar mijn inschatting geen sprake zijn van een ramp, want aan one-issuepartijen bestaat weinig behoefte. En toch zegt iets me dat deze mogelijkheid zelfs nog niet in het hoofd van Krol is opgekomen.