Het is onnederlands om een varkenskop voor de moskee te leggen

Wie een varkenskop voor een moskee legt, verdient de diepste verachting van elke rechtgeaarde Nederlander. Het is in strijd met de kernwaarden, waarvoor onze driekleur staat en waarvoor Willem van Oranje destijds alles riskeerde om tenslotte zijn leven te geven. Gewetensvrijheid was een centraal thema in zijn verzet tegen de tirannie van de Spaanse koning. Daaruit is onze specifieke vorm van democratie en maatschappelijke pluriformiteit voortgekomen. Wie een varkenskop voor de moskee legt, pist en schijt daarop. Andere woorden zijn er niet voor.

Je kunt je wel afvragen, wat nu het meest verwerpelijk is aan de actie van de varkenskoppenleggers: is dat de lafheid van het nachtelijk sluipen, het deponeren zelf met de ogen naar de deur van de moskee gericht, het ijlings wegvluchten, het hinnikend lachen tussen het hijgen door, drie straten verder. Of is het meer de agressie en de wreedheid waarvan de daders blijk geven?

Ik zelf ga voor een vierde optie: domheid. De daders willen de moslims in het diepst van hun ziel treffen. Zij denken dat te doen door een varkenskop voor de deur te leggen want ze hebben gehoord dat Allah tegen varkens is.

Zij hebben de muezzin horen zingen maar ze weten niet waar de minaret staat. De islam kent voedseltaboes die veel gemeen hebben met de joodse spijswetten. Met christenen is dat niet het geval. Een der grondleggers van hun geloof, de apostel Petrus kreeg een visioen waarin een stem hem uitlegde dat hij voortaan alles mocht eten. Dat althans tekende de evangelist Lucas op in de Handelingen der Apostelen, hoofdstuk tien vers 9 tot 14.

Sindsdien kennen christenen alleen maar informele voedseltaboes. Zo zullen de meesten van hen onder geen beding honden-, katten- of rattenvlees aanroeren. Moslims en joden krijgen hetzelfde gevoel als zij een karbonaadje op hun bord vinden. Dat is het zo ongeveer.

Het gaat dus om in het bijzonder om het eten van verboden vlees. De koran schrijft voor dat de moslims hun uiterste best moeten doen om dat te vermijden. Als ze het per ongeluk toch doen, bijvoorbeeld omdat ze niet merkten dat er een fout ingrediënt zat in iets wat zij tot zich namen, dan maakt Allah daar niet zo’n punt van. Er bestaan rituelen om de gevolgen daarvan weg te nemen. Zo lang de moskeebezoekers die varkenskop niet gebruiken om er zure zult van te maken voor op hun boterham, is er weinig aan de hand. Je verwijdert hem. Je wast daarna je handen.  Echte strenggelovigen doen dat misschien zelfs zeven keer maar dat is dan ook alles.

De domheid, het half geïnformeerd zijn, de onwetendheid die tot agressie leidt, dat zijn toch wel de hoofdkenmerken van de varkenskoppenleggers en trouwens ook van de lui die denken dat een zwijnsmuts op hun hoofd een soort geuzenvlag is. Die geuzenvlag stond voor het omgekeerde van wat ze nastreven. Ze zetten vooral zichzelf voor paal. Toch is het geen grap.

Zij scheiden zich af van wat het Nederlanderschap in zijn levensbeschouwelijke kern te betekenen heeft. De geschiedenis van ons land wordt gekenmerkt door heftig debat tussen de aanhangers van verschillende theologische opvattingen, waarbij de laatste anderhalve eeuw ook de atheïsten hun partijtje meeblazen. Daardoor kwamen de vrijheid en de tolerantie tot uitdrukking die wezenskenmerken zijn van onze samenleving. Nooit zou men echter de gebedsplaatsen van een ander ontheiligen. Dat denken de varkenskoppenleggers te doen. Daarom is hun actie onnederlands.