Het is tijd om angstig wakker te liggen

Dezer dagen hoort het publiek voor het eerst van de Nationale Sigit Organisatie (NSO). Die naam en die afkorting zullen de komende dagen in de mond bestorven liggen van politici, vooral als zij erop uit te zijn de huid van minister Plasterk te redden. Wat die NSO doet is namelijk hartstikke legaal. Met antennes in Burum en Eibergen luisterden ze via satellieten gevoerde telefoongesprekken uit lelijke moslimlanden af en echt niet die uit Nederland zelf. Dus dat is helemaal tiptop in orde.

’t Ligt ook zo dat Nederlandse instanties die satellieten wel kunnen horen en de Verenigde Staten, waarvan wij allemaal de primitieve opzet kennen, natuurlijk niet. Hartstikke logisch dat je dan je informatie met je grote bondgenoot deelt. Dit allemaal in het kader van de strijd tegen het terrorisme, want zo las ik ergens, die Al Qaida lui doen voor hun aanslagen niks anders dan daarover bellen en sms-en. Deze verblinde fanatici geloven namelijk in het telefoongeheim, dat een rechtstreeks uitvloeisel is van het al door Thorbecke in de grondwet vastgelegde briefgeheim. W.C. Fields zei het al vér voor de oorlog: “ Never give a sucker an even break .”

Nederland kan rustig gaan slapen. De overheid waakt en dat Al Qaida niet door uw woonerf sluipt, komt alleen maar omdat de NSO, de verdediger van ons aller vrijheid, zulke grote oren heeft.

Dát is in veel varianten de spin die ons te wachten staat. Tot vervelens toe. Niet alleen politici zullen zich zo uiten maar ook allerlei zogenaamde deskundigen die de talkshows bevolken. 

Mijn vader zaliger zou hiervan zeggen: “Laten ze hun ouwe moer gaan besodemieteren maar mijn niet.” Deze afluisteraffaire is voor Nederland iets om juist angstig van wakker te liggen. Minister Ronald Plasterk heeft net zo min gelogen als zijn collega Jeanine Hennis-Plasschaert. Er is gewoon iets boven water gekomen wat hun geheime diensten doen, zonder dat de politieke leiding – onbetrouwbaar immers in de ogen van de spionnen, want die brieft meteen álles door aan de vijand, vooral dat linkse tuig van de PvdA – daar iets van te horen krijgt. In Turkije hebben ze daar een woord voor: de diepe staat.

Ook Nederland lijkt een diepe staat te kennen die onze gangen nagaat en metadata opslaat – ook al weer zo’n nieuw woord – die altijd tegen je kunnen worden gebruikt. Het hele land is vergeven van camera’s. Emailverkeer moet worden bewaard zodat het kan worden geanalyseerd.

Straks krijgt Plasterk een laatste waarschuwing. Daarna gaat Nederland weer over tot de orde van de dag.  Het publiek weet immers wie de vijand is en wie het vaderland zoals wij dat kennen, ondermijnen: dat zijn bijstandsgerechtigden die in slordige of niet passende kledij, zoals boerka’s – boerka’s! – gaan solliciteren. Of mensen, die hier wel komen en in de woorden van vice-premier Asscher ‘niet mee willen doen’.

De schellen vallen de burger die dacht dat hij niets te verbergen had, pas van de ogen als hij onverhoeds met zijn eigen ‘metadata’ wordt geconfronteerd.

Luister dit opiniestuk hier terug

Volg Han ook op Twitter

Het nieuwste boek van Han is De Mooiste Jaren van Nederland (1950-2000)