Het klimaatakkoord is hét recept voor een rechtse volksopstand

De industrie weet wat ze nodig heeft om haar rol bij de energietransitie met verve te spelen: één miljard subsidie per jaar. Minister Wiebes is er tijdens geen van zijn mediaoptredens rond het klimaatakkoord op betrapt dat hij de heren en die enkele opgeprikte dame uit de boardrooms vroeg of ze helemaal stapelkrankzinnig waren geworden. Of ze wel eens gehoord hadden van het principe: ¨De vervuiler betaalt¨? Nee, hij hield zich op de vlakte. Datzelfde deed zijn partijgenoot Ed Nijpels, die het hele proces heeft gecoördineerd dat leidde tot het dinsdag gepresenteerde klimaatakkoord.

De ambities zijn torenhoog: het komt erop neer dat Nederland in een jaar of veertig volledig moet worden omgebouwd en dat een flink stuk van dat karwei al rond 2030 dient te zijn geklaard. Hoe, dát bleef in het vage, behalve waar het de huishoudens van de Nederlanders betrof. Daarover bestaat meer duidelijkheid. Een ‘tafel’ onder leiding van Diederik Samsom presenteerde het volgende perspectief: men zal het overgaan op elektriciteit aantrekkelijk maken door gas hoger te belasten. De heffing op stroom loopt dan terug. Huiseigenaren kunnen de ombouw van hun woning en de aanschaf van warmtepompen en/of zonnecellen financieren met een lening die niet aan hen persoonlijk is gebonden maar aan het pand. Wat voor een gevolg zoiets zal hebben voor de huizenprijzen liet iedereen maar wijselijk achterwege.

Ook was duidelijk dat de regering een kwade gewoonte uit de tijd van Rutte II nog niet had afgeleerd. Als taken moeilijk zijn, flikker je ze over de schutting naar de gemeente. Die zal er voor moeten zorgen dat er voldoende zonne- en windenergie wordt opgewekt om het gas af te kunnen koppelen.

Nog niet eens zo lang geleden was de productie en de levering van energie inderdaad een zaak van lagere overheden. Grotere gemeentes hadden allemaal een eigen gasfabriek en een elektriciteitscentrale, die soms ook leverde aan het omliggende platteland. Daarnaast wekten sommige provincies, zoals Zeeland met de legendarische en nog steeds betreurde PEZEM, elektriciteit op.

De gasfabrieken zijn na het aanprikken van de Groningse velden stuk voor stuk gesloten. De energiebedrijven zijn opgegaan in grote conglomeraten, die vervolgens werden geprivatiseerd en verkocht. De markt zou immers het beste product leveren voor de laagste prijs. En denk eens aan al die schaalvoordelen als de stroom niet werd opgewekt om de hoek maar in megacentrales, gebouwd door energiereuzen.

Gemeentes en provincies kregen er aandelenpakketten voor terug. Resultaat: energie in Nederland wordt opgewekt door een paar zeer grote ondernemingen, die deels in buitenlandse handen zijn want provincie- en gemeentebestuurders deden hun aandelenpakketten stuk voor stuk van de hand. Op het moment is dat proces met Eneco in Rotterdam gaande. Lokale bestuurders rekenen zich rijk met de miljoen die dat eenmalig gaat opleveren. Soms willen zij dat geld inzetten voor de energietransitie.

Met al die windmolens en zonnecellen komt er weer een soort decentralisatie van de energieproductie aan. Of niet natuurlijk. De vissers is nu al aangezegd dat een stuk van de Noordzee voor hen gesloten zal worden omdat er zoveel windmolens zullen worden geplant.

Er is ook sprake van warmtenetten, zoals die bijvoorbeeld in Rotterdam en Arnhem al bestaan. Dan maakt men meestal gebruik van industriële restwarmte. Dat lijkt goedkoop maar blijkt het in de praktijk niet te zijn, zoals iedereen weet die op deze wijze de kou uit de woning haalt.

Erg veel Nederlanders kunnen niet zo maar van de ene op de andere dag aan de energietransitie meedoen, zelfs als zij fluitend de benodigde tienduizenden euro’s bij de hand hebben, wat uiteraard zelden het geval is. Ze bewonen een huurhuis. Hun appartement maakt deel uit van een complex met gedeelde voorzieningen. De gemeente zit te dubben tussen stadsverwarming of vol gaan op het orgel van de windmolens. Ondertussen worden zij wel getrakteerd op de gasbelasting want met het verhogen van heffingen zijn onze overheden nooit zo traag.

Zo betalen zij de rekening zonder er iets voor terug te krijgen. En als het allemaal dan wel lukt? Als wij onder de bezielende leiding van Diederik Samsom onze woningen isoleren, de warmtepomp binnen halen en het dak bedekken met zonnecellen? Zullen wij dan werkelijk, zoals nu wordt voorgespiegeld, de lening makkelijk kunnen aflossen uit de besparing op de energierekening? Weten we zeker dat de opbrengsten niet zullen tegenvallen? En als je dan eindelijk hebben afbetaald en het paradijs van gratis energie is echt begonnen, zal dan de installatie niet zijn versleten?

Wat in Nederland dreigt te gebeuren is een privatisering van de lusten én de lasten van de energietransitie. Daarna zullen de lobby’s van goed georganiseerde maatschappelijke sectoren, zoals het grote bedrijfsleven of de landbouw ervoor zorgen dat de kosten zoveel mogelijk op de belastingbetaler worden afgewenteld. De huurder, de eigenaar die in zijn eigen woning zit, de kleine ondernemer betalen het zware gelag. Die dragen het risico. En ondertussen zullen bepaalde bedrijfstakken heel erg rijk worden van wat er staat te gebeuren: de leveranciers van windmolens, warmtenetten en zonnecellen.

Dat is spelen met vuur. De ontkenners van de klimaatverandering staan klaar met hun misleidende niks-aan-de-hand-verhaaltjes. Populistische volksmenners hebben zich die al eigen gemaakt. Ze zullen een nieuw breed front openen tegen de energietransitie. Ze zullen die presenteren als een tweede bedreiging, naast de zogenaamde islamisering. Zij zullen vaststellen dat de elite een nieuwe manier heeft gevonden om de eigen bevolking uit te zuigen en onder druk te zetten. Eerst de multiculturele samenleving en nu dit! Klimaatverandering: een nieuwe leugen om het volk klein en arm te houden.

De energietransitie zal alleen slagen als de lasten eerlijk worden verdeeld. In Duitsland is de ombouw van de DDR destijds voor een belangrijk deel gefinancierd uit een solidariteitsheffing van 5% die elke burger op zijn aanslag inkomstenbelasting moest betalen. Zo droegen de sterkste schouders de zwaarste lasten. Zo´n benadering is in Nederland ook mogelijk, als het CDA er tenminste niet in slaagt de progressie uit de heffing te halen.

Het ziet er echter niet naar uit dat het die kant op gaat. Daarom is het energieakkoord het recept voor een volksopstand, geen linkse maar een rechtse. Nederland zal in handen vallen van de Wildersen, de Baudets en hun opvolgers. En daarna de zondvloed.