Het masker van de #levensgenieter

“Ernstige zaken kunnen niet begrepen worden zonder lachwekkende zaken, zoals ook tegengestelden niet zonder tegengestelden begrepen kunnen worden.” (Plato) Dit is het filosofische credo van de hedonist, die er moeite mee heeft om in te zien dat het leven niet altijd één groot feest kan zijn. Het is een stokoude metafoor, die aangeeft dat er zich ook minder prettige zaken kunnen voordoen in het leven, die daardoor niet minder belangrijk zijn. Het leven van een hedonist (‘levensgenieter’) wordt door de aanvaarding van minder prettige momenten realistischer, waardoor men minder in een fantasiewereld leeft, die enkel bestaat uit feesten ‘waarbij je wel zelf de slingers moet ophangen…’

Mede dankzij de huidige digitale mogelijkheden, treffen we de laatste tijd een schrikbarend aantal van deze ‘levensgenieters’ aan. Het zijn mensen die online te koop lopen met hun virtuele, hedonistische bestaan. Ze lijken niet in het ‘nu’ te (durven?) leven, getuige een opvallende afwezigheid van enige negativiteit rondom hun persoontje, gevormd door een digitaal schijnoptimisme. Grofweg kunnen we deze ‘levensgenieters’ verdelen in twee groepen:

Ten eerste: de #LEVENSGENIETER: Dit is de meest pure versie van de online in het leven getreden ‘homo hedonisticus’, die zijn coming-out als volleerd ‘levensgenieter’ al hashtaggend in het persoonlijke profiel kenbaar maakt. Dit menstype maakt online geen geheim van zijn of haar levenswijze en maakt dit vol overtuiging, vaak in een capslock-geil lettertype, duidelijk aan elke volger of vriend die het maar wil horen of lezen. Meestal worden de berichten van het goede leven aangedikt door teksten als: #heerlijkgenieten, #nomnomnom, #happiness of #zinin.

Ten tweede: de ‘wannabe’ levensgenieter: Dit menstype is de sluimerende variant van de #LEVENSGENIETER. In de persoonlijke profielen en updates van deze mensen zul je geen negatief of naar bericht tegenkomen. Het zijn louter optimistisch gestemde berichten, vrijwel altijd vergezeld door een kekke foto, voorzien van een hip filtertje om de eeuwigdurende feestvreugde te uiten. Hashtags worden hierbij vermeden; dat ligt er namelijk te dik op.

Het moge duidelijk zijn dat deze twee varianten elkaar niet veel ontlopen in de beleving van het (online) leven. Waarschijnlijk zijn de daadwerkelijke intenties van deze vrolijke levensgenieters echter doorzichtiger dan we zullen vermoeden. Achter deze transparante vrolijkheden, schuilt in veel gevallen de diepere betekenis van de huidige maatschappelijke crisis, waarbij de social media zijn gaan dienen als virtuele vlucht. Onze levens zijn namelijk niet meer in balans. We moeten te veel. We willen te veel. Stellen hoge eisen aan onszelf. En lopen onszelf én elkaar geregeld voorbij. Daarnaast is een belangrijke doelgroep, de dertigers, een heerlijke prooi voor het verslavende en hedonisme aanwakkerende social media-gebeuren. Het is een vorm van achterdocht opwekkend compensatiegedrag, waarbij we onszelf nét iets te veel willen profileren als een onbezorgd en altijd genietend individu. Maar laten we eerlijk zijn; dat doen we helemaal niet, in real life!

Waar zijn dan al die op waarheid gebaseerde, ongefilterde en niet-gephotoshopte foto’s en berichten die het échte leven juist duiding geven? Maken we elkaars leven door al die stralende berichten niet alleen maar complexer? Want wanneer blijkt dat die surrogaatvriend van jouw vriendin en daar de beste vriend van weer geniet van een zonnige vakantie, waarbij de kleurrijkste cocktailfoto’s en de avontuurlijkste reisverhalen strijden om voorrang, lijkt je leven toch pas echt op een lelijk gemonteerde zwart-wit film?

Laten we elkaar niets wijsmaken. Iedereen heeft immers zijn of haar eigen sores op allerhande gebied. Niemand kan een leven leiden dat aaneengeschakeld uitblinkt van de hoogtepunten. Geniet van het leven, maar durf daarnaast ook toe te geven dat het niet altijd is zoals je had gehoopt. Dat maakt je pas menselijk en geloofwaardig. Of zoals een wijs man ooit antwoordde op mijn vraag of alles goed met hem ging: “Niet alles, wel veel…”