Het sprookje van de paus

Aanstaand gepensioneerde heer Ratzinger,

Vrienden die de holocaust ontkennen terughalen in de moederschoot van de kerk, ontelbare gevallen van kindermisbruik binnen uw familie met de mantel der liefde bedekken, uw meest toegewijde medewerker die vertrouwelijke briefwisselingen uit laat lekken (of was er tóch een complot gaande om u te wippen? Nee, natuurlijk niet. Wippen doen ze niet binnen uw clubje) en nog wat losse flodders over homo’s en vrouwelijke priesters. Het is me nogal een rijtje, voor een spiritueel leider die zegt de liefde van God te verspreiden.

Uw aankondiging te stoppen met uw pontificaat begrijp ik dan ook volkomen. Het was, laten we zeggen, uw tijd niet. Zo’n duizend jaar geleden had u best kunnen roepen dat homo’s verwerpelijke wezens zijn, die de essentie van het mens zijn zoals God dat bedoeld heeft verkwanselen. Ook uw verwerping van vrouwelijke emancipatie binnen de kerk was toen niet vreemd. Vrouwen met verstand gingen op de brandstapel: dat waren nog eens tijden!

Dat gelul van Maria’s nakomelingen over meer inspraak en dat ze bovendien priester willen worden, dat kan natuurlijk nooit de bedoeling zijn geweest van onze lieve Heer. En maar appels eten in het paradijs. Nee, daar word je geen bisschop mee.

Homo-hater, geldverduisteraar en vrouwenliefhebber – maar dat laatste dan wel alleen als ze huishoudster zijn. Dat brengt me op het volgende. U zegt dat u straks, als u met pensioen bent, weer wil gaan studeren. Misschien kunt u eens binnen lopen in een lagere school. De harde schijf in uw hoofd deleten en opnieuw beginnen. Lees eens een boek van Gerard Reve, verdiep u eens in Darwin of kom eens langs tijdens de Gay Pride in Amsterdam, het Sodom en Gomorra van de lage landen. En misschien, heel misschien, kunt u over een jaar of tien terugkeren als paus. Wonderen bestaan in uw wereld.

U zult terug keren als paus die homo’s tot kardinaal benoemt. U zult pedofiele kerkelingen vervolgen. U zult vrouwelijke bisschoppen tegen de borst houden en meelopen in een polonaise tijdens carnaval. Ach ja.

Geloven in veranderingen binnen de Rooms Katholieke kerk, da’s natuurlijk geloven in een sprookje. Het in stand houden van sprookjes laat ik dan ook graag aan u over: als er iemand verstand heeft van het in stand houden van fabeltjes, is het de paus.

Volg Dennis L’Ami ook op Twitter