Houd vol!

Dit jaar was het weer zover, ‘3 MEI: Dag van Empathie’. Dit jaarlijkse evenement werd in 2012 voor het eerst georganiseerd door de Stichting Soul Rebel Movement, als tegenreactie op toenemend onbegrip en negativiteit in de samenleving. Het doel van het evenement is het creëren van meer bewustwording van en begrip voor verschillen binnen de Nederlandse samenleving. Door het empathisch vermogen aan te wakkeren, hopen we de groeiende kloven in de samenleving te dichten. Met een gevarieerd programma bestaande uit speeches, muziek en poëzie worden de bezoekers geïnspireerd om stil te staan bij de huidige samenleving en hun rol daarin. Als initiatiefnemer neem ik ook het woord. Dit jaar was mijn boodschap simpel: HOUD VOL!

Het doet pijn om onzeker over de toekomst te zijn, maar nog erger om onzeker over het heden te zijn. We zijn onzeker, en grillig. Dag in dag uit, lees ik in de kranten en zie ik op TV dat we in onzekere tijden leven. Men wijst naar Griekenland, de banken en topinkomens. Mijn buurman wijst naar de overburen. De jongeren wijzen naar de ouderen en andersom. Het zijn de Turken, de Grieken, de Marokkanen, het is Wilders, de kerken, de Joden, de asielzoekers; het is telkens de ander.

Er is crisis in het land en niet alleen in onze portemonnee, we lijden ook aan het gebrek aan een positieve instelling. Ik ben geen idealist als ik zeg: ik zie kansen. Ik ben een pragmatist en ik maak veel mooie dingen mee. Dit land, ons huis, heeft ons veel mooie dingen te bieden. Als een deur dichtgaat, opent een andere deur, banen worden geschrapt, maar ik zie ook nieuwe bedrijven ontstaan. We worden creatiever en we stijgen boven ons kunnen uit. En als alle kinderen en personen in Nederland dezelfde, eerlijke kansen krijgen om een waardig bestaan te leiden, denk ik dat wij op de vooravond staan van een mooie tijd.

Ik ben de afgelopen jaren door veel mensen om mij heen geïnspireerd geraakt. Het is diep tot mij doorgedrongen dat wij allemaal iets unieks hebben. Ik ben blij dat ik door mijn werk en passie het land door mag trekken om u beter te leren kennen. Ik heb geen politieke ambitie en evenmin honger voor leiderschap. Nope! Als dichter is het voor mij een eer om iedereen en alles te leren kennen. Alles vertelt mij een verhaal, ook het open raam en de tafelpoot.

Ik merk de laatste tijd dat de mensen die mij inspireren het ook moeilijk hebben. De mooie lach op hun gezichten is de laatste tijd vaker afwezig. En dat kwetst me. Dus tegen mijn inspiratoren en alle andere families die door moeilijke tijden gaan, wil ik zeggen: houd vol. Aan de jonge moeder met het speciale kind, die elke ochtend om 06.00 uur opstaat en ’s nachts geen oog dicht doet, omdat zij vreest dat ze anders haar kind nooit meer ziet: tegen haar wil ik zeggen: houd vol.

Aan de asielzoeker zonder huis, en zonder zekerheid. Hij heeft een lange afstand afgelegd vanuit zijn geboorteland om hier te zijn. De kleding op zijn rug en het matras waarop hij zich iedere avond laat vallen, heeft hij te danken aan empathische burgers. Maar eigenlijk wil hij zijn eigen kleding en matras verdienen. Hij heeft er alles voor over om Nederlander te zijn. Niet omdat hij het weer in Nederland zo bewondert. Nee, hij wil in vrijheid leven, net als u en ik. Hij wil een huis dat niet wegwaait, en een keuken die niet iedereen binnenlaat. Tegen hem wil ik ook zeggen: houd vol!

Tegen onze nieuwe Koning, grootgebracht onder het toeziend oog van het volk. Die nooit de vrijheid heeft gehad die u en ik geniet. Ik heb Zijne Majesteit nooit betrapt op een persoonlijke mening, of met de middelvinger naar de politiek zien zwaaien. Ik zou dat niet kunnen, want ik moet tenminste één keer per jaar met mijn middenvinger naar Den Haag kunnen wijzen, om mij goed te voelen – een soort burgerplicht. Soms vraag ik mij oprecht af of onze Koning een Nederlander is, want ik heb hem ook nooit horen klagen over het weer. Misschien ligt het aan mij, maar ik vind het opmerkelijk. En nu mag hij te midden van een gepolariseerd land die boel bij elkaar houden. Ook tegen onze nieuwe Koning zeg ik: houd vol.

Waar je je ook op dit moment in het land bevindt, aan welke lege keukentafel je ook zit met je gezin, in welke tent of vluchtkerk je je nu bevindt, en welke beproeving je nu ook meemaakt, tegen u allen zeg ik: houd vol en wees sterk. Geluk is niet voor iedereen weggelegd op hetzelfde moment. Dus het kan zijn dat de buren eerder uit de recessie komen dan u en ik, maar laten wij het niet opgeven. Onze tijd komt snel genoeg.