Ich bin ein Grieche

Het zijn economisch zware tijden. Daar denken we in Nederland heel veel last van te hebben, maar als je kijkt naar Griekenland, valt dat behoorlijk mee. Gisteren zag ik nog op tv hoe Grieken in een bergdorp besloten de kou te lijf te gaan met illegaal gekapt hout. Rampzalig voor het milieu, maar erst kommt das fressen… De dorpsbewoners konden de verdrievoudiging van de energieprijs niet meer ophoesten. Ouderen, fysiek niet in staat om hout te hakken, hoopten op hulp van hen die dat wel konden. Ook zij konden het zich anders niet veroorloven om de kachel aan te steken.

Schoolkinderen hadden slechts van 08.00 tot 10.00 de ‘luxe’ om in een warm lokaal te zitten. Daarna ging de kachel uit en deden ze jassen aan. Een paar weken terug zag ik ook op tv hoe afgestudeerden in Griekenland er moedeloos van werden dat ze geen werk konden krijgen. Sommigen werkten wel maar waren al maandenlang niet uitbetaald. Ook al een schrijnend scenario.

Ik dacht aan alle venijnige opmerkingen die mensen maken over ‘de Grieken’. Nog even en ‘Griek’ is een scheldwoord geworden. Zo ver moeten we het niet laten komen. De Grieken zijn met veel. Niet alle Grieken zijn te lui om te werken, niet alle Grieken sluizen geld weg naar het buitenland, niet alle Grieken zijn corrupt. In Nederland zijn ook luie of corrupte mensen te vinden. En als de belastingdienst in Nederland niet zo streng controleerde, zouden er vast nog veel meer mensen proberen om de belasting te ontduiken.

“Eigen land eerst!” Hoor je boze stemmen regelmatig roepen. Maar volgens mij gaat de “de eigen land eerst-regel” altijd op bij het maken van politieke beslissingen. Het overgrote deel van onze belastingcenten wordt gewoon besteed in (of ten behoeve van) Nederland. En dat merken we ook.

Ik ben al vijf jaar zzp-er en vorig jaar was voor mij het slechtste jaar ooit. Ik heb het net gered en had gemiddeld een inkomen van rond de 750 euro per maand. Zonder arbeidsongeschiktheidsverzekering heb je verder geen recht op een uitkering als zzp-er. Dus ik ben wel even ongerust geweest. Toch prees ik mij gelukkig in een land waarin ik te allen tijden kon rekenen op zorg. Ik prees mij gelukkig in mijn warme, gerenoveerde, kleine doch fijne huurwoning. En ik kon zelfs nog goedkoop op vakantie gaan en regelmatig inkopen doen bij de bio-winkel. Met andere woorden: in vergelijking met Griekenland heb ik in ongekende luxe geleefd in Nederland. En daar ben ik dankbaar voor.

De Grieken horen bij de Europese Unie. Ze zijn Europeanen, net als wij. Als Europa een lichaam is, dan wil je dat het hele lichaam gezond is. Je vraagt je niet af of je het zonder je vinger kan doen als je vinger gebroken is. Je vraagt je af hoe je het weer kunt helen. En dat gebeurt. Er worden behoorlijk harde maatregelen genomen in Griekenland. Maatregels die we hier nooit zouden accepteren. Sterker nog, we zouden ze ons niet eens voor kunnen stellen. Denkt u daar maar eens aan, de volgende keer als u de kachel een paar graden warmer zet. Vanuit Europees perspectief bekeken, ben ik een Griek. Maar zonder de ongemakken die de Grieken op dit moment ondervinden. Dus lieve Nederlanders, juist in tijden van crisis: count your blessings.

Dit artikel verscheen eerder op de weblog van Alexandra Smith. Volg haar ook op Twitter

Het meest recente boek van Alexandra Smith is Schemervlucht