Ik eis super saaie politiek!

Het is de laatste jaren schering en inslag. Journalisten genieten van lekker spannende politiek. Daar publiceren ze dan vol overgave over. Op tv staan de verslaggevers zichtbaar te glimmen als ze weer een flinke tegenstelling te pakken hebben en politici daar met een gestrekt been in gaan. Geweldig! Hup, een microfoon eronder en daarna wat narrige opmerkingen van de “journalist”. En dan heb ik het absoluut niet alleen over de “roze plop kap”. Ook dwepen media met het Britse Lagerhuis, waar politici van alles roepen en driekwart van de debatten niet te verstaan zijn door de rotherrie in het parlement en het geroep van hey-hey, yeah-yaeh en order-order. Dat is nog eens politiek bedrijven, dat is nog eens spannend. Maar waar is de inhoud?

Wat hebben we daaraan, aan al die spannende momenten?

Je ziet dat het de laatste jaren steeds lastiger wordt om fatsoenlijk compromissen te sluiten. De standpunten worden zo hard geuit dat uitwegen steeds moeilijker te vinden zijn. Het wordt steeds moeilijker om in een rustige sfeer met elkaar tot goede oplossingen te komen, in het belang van iedereen. Je moet immers nogal opvallen. De journalisten vinden het alleen maar leuk als je met een pittige uitspraak komt. Een compromis is maar een slappe hap. Dat wordt bijna niet meer voor het voetlicht gebracht. De nuance is niet interessant en niet in het belang van de kijkcijfers of de oplage. Zie hier de wurggreep waarin de politiek zit.

Ik ben van mening dat het weer tijd wordt voor super saaie politiek. Politiek waar volwassen mannen en vrouwen, vanuit hun kennis van zaken, in alle rust en op beschaafde toon van gedachten wisselen en tot oplossingen komen. Weg met dat geroep en getier. Weg met die opgeblazen tegenstellingen. Weg met die verslaggevers die alleen maar uit zijn op het spannende quootje. Ik ben voor journalisten die weer terug gaan naar de basis: waarheidsvinding en duiding. Ik ben voor betrouwbare en met gezag sprekende journalisten die weer gaan duiden wat de problemen zijn, welke oplossingen politici aandragen en checken of die oplossingen wel deugdelijk zijn. En dan niet op de NRC-factcheckermanier. Het is namelijk een gotspe dat een krant pas als er iets gepubliceerd is later komt met een factcheck en tot de schokkende ontdekking komt dat de eerdere beweringen van de geïnterviewden niet deugden. Die factcheck behoort gedaan te worden vóórdat een artikel of verhaal wordt geplaatst. Dan weet de lezer direct waar hij/zij aan toe is! Je hebt als lezer heel weinig aan de correctie achteraf. Het beeld is dan al geschetst.

Ik ben voor politici die weer met gezag spreken en laten zien dat ze weten waar het over gaat, zonder zwaar te overdrijven. Ik ben voor politici die eerst onderzoeken, deskundigen raadplegen en dan pas iets zeggen. Ik ben voor politici die weer gaan voor hun idealen zonder andersdenkenden te verketteren. Ik ben voor politici die de burgers laten weten dat je altijd compromissen moet sluiten en dat het niet helpt daar heel spannende teksten bij te gebruiken.

Ik vind dat politici niet moeten stunten met de belangen van mensen en instellingen/bedrijven. Door groots één kant van een zaak te roepen, verloochent men de belangen van anderen. En jouw belangen zullen maar met wat populair klinkende oneliners worden vertrapt. Dat is lekker spannend in de media, maar mede de oorzaak van het verlies aan vertrouwen in de politiek. Spannende politiek maakt namelijk slachtoffers omdat de nuance helemaal weg is. Stop daarmee! Ga terug naar de super saaie politiek waar al onze belangen op een zorgvuldige manier worden afgewogen en niet tegen elkaar worden weggestreept.

Er is wel enige hoop. De jongere generatie politici zijn weer beter in het duiden. Ik zie Klaas Dijkhoff (VVD), Martijn van Dam (PvdA), Carola Schouten (CU) en Jesse Klaver (GroenLinks), daar al wat slagen maken. Die vertellen in alle rust, dus zonder opwinding en onnodige polarisatie, wat ze vinden en laten zien dat er naast hun eigen enerzijds, er ook een anderzijds is. Hou dat vast, dame en heren! Maar ja, dat is wel saai………