Is seks vooral leuk wanneer je tevreden bent over jezelf?

Ivan Wolffers schrijft elke dag een gezond weetje, gebaseerd op onderzoeken met merkwaardige en soms ongelofelijke uitkomsten. Door de weetjes van Wolffers leer je van alles over bijvoorbeeld verschillende ziektes, medicijngebruik en gezond afvallen, maar ook over de vaak komische verschillen tussen mannen en vrouwen.

Seks, is het vooral leuk als je daarbij tevreden bent over jezelf? In het algemeen wordt dat aangenomen. Je bent tenslotte de hoofdpersoon in je eigen leven, dus ook in je eigen seksuele ervaringen. En in welk verhaal je ook meemaakt in je hoofd, je identificeert je met de ik-figuur. Dat houdt in dat om het lang vol te houden, je van die hoofdpersoon moet houden. Menig amateur relatiedeskundige denkt dan ook bij zichzelf: als je toch niet van jezelf houdt, waarom zou een ander dat dan wel doen?

Dat lijkt gekoppeld te zijn met de tevredenheid over je eigen lichaam. Lekker een uurtje naar de sportschool geweest en je bent tevreden over je lijf, dus je voelt je een seksueel monster. Dat gevoel over jezelf zou nodig zijn voor goede seks. Onderzoek laat net iets anders zien.

Over een periode van 3 weken vulden beide partners van 144 stellen dagelijks een rapport in van hun seksuele ervaringen. Ja, je leest het goed: dagelijks. Ze waren natuurlijk nog op een leeftijd dat ze dat zo vaak mogelijk wilden doen. Uit de analyse van de onderzoeksgegevens bleek dat de tevredenheid over je eigen lichaam niet zo belangrijk is als de tevredenheid over het lichaam van je partner. En niet alleen dat, ook de tevredenheid van je partner over je eigen lichaam waren belangrijker. Kortom, de kwaliteit van seks is niet uitsluitend afhankelijk van hoe je je eigen lichaam beoordeelt. Lijk me ook wel logisch: je doet het met een ander en uiteindelijk niet met jezelf.

De resultaten uit de onderzoeken waren vrijwel gelijk voor mannen en vrouwen. Eén verschilpuntje: bij vrouwen was de tevredenheid van de man voor zijn vrouw’s lichaam belangrijker dan bij mannen. Dat valt met gezond verstand ook wel weer te begrijpen, in een samenleving waar vrouwen op hun uiterlijk worden beoordeeld. Dus als je merkt dat hij daar gek van wordt, dan is dat wel een enorme beloning. Zou je niet zijn klaar gekomen, dan heb je in ieder geval dat gehad, zal ik maar zeggen.

Zou het niet zo kunnen zijn dat in de liefde je je identificeert met de ander? Dat je verhaal in je hoofd anders wordt en zij of hij de hoofdpersoon wordt? Ik weet het niet, maar ik zou het een prettig idee vinden.

Wat ik wel weet is dat het inderdaad een geweldig gevoel van zelfvertrouwen oplevert doordat een/de ander van je houdt, zich aan je geeft. Die ander wordt een spiegel voor je, maar het is beslist niet zo dat een dergelijk narcistisch gevoel de belangrijkste drijfveer in de liefde is. Dat blijft toch altijd de intimiteit die je samen deelt, verbonden met vertrouwen.

Of ben ik nu een oude romanticus? Wat ik nu zeker ben is iemand die wat onderzoekuitslagen veel te veel betekenis heeft gegeven.

Volg Ivan Wolffers ook op Twitter Het vorige weetje: Gelukkig, getrouwd, maar niet gezond?

Het nieuwe boek van Ivan Wolffers is: Het gezonde lifestyleboek