Israël roept Nederland op het matje, niet andersom

In de afgelopen maand riep Israël Nederland maar liefst drie keer ter verantwoording. En in twee gevallen ging Nederland direct door de knieën. Verwacht dus niets van de Nederlandse overheid als het zich moet uitspreken tegen Israëls bezettingspolitiek.

De Nederlandse regering sprak zich vorige maand uit tegen het nemen van nationale maatregelen tegen Israëlische bezetting. Bert Koenders liet weten dat Nederland eerst op Europese wetgeving wacht en zelf geen initiatieven zou nemen met het etiketteren van Israëlische producten uit bezet gebied. “Nederland moet zijn rol niet kleiner maken, maar zeker ook niet groter”, zei de minister van Buitenlandse Zaken na afloop van het debat hierover. Voor dat laatste hoeft hij in ieder geval niet bang te zijn. Israël heeft Nederland in de afgelopen weken drie keer de maat genomen – niet andersom.

Op 7 mei kwam de Israëlische zender Channel 2 met het nieuws dat een Nederlandse Holocaust-overlevende, een 90-jarige dame die anoniem wilde blijven, door de Nederlandse overheid zou worden gekort op haar pensioen, omdat ze zich in een nederzetting in Palestijns gebied had gevestigd. De reden: Nederland heeft geen pensioenverdrag gesloten met Palestina. Haar zoon stond de tv-zender te woord en liet weten dat de familie de beslissing zou aanvechten. Vanzelfsprekend werd de kwestie breed opgepikt in Israël. Oud-Knessetlid Colette Avital, tegenwoordig hoofd van het ‘Center of Organizations of Holocaust Survivors in Israel’, zei tegen The Jerusalem Post dat het “lastigvallen van Holocaustoverlevers moeilijk te accepteren” is.

Enkele dagen later, op 12 mei, kwam de Nederlandse overheid met de verklaring dat er een uitzondering gemaakt zou worden voor de desbetreffende dame. Zij had immers ‘niet kunnen weten’ van deze wet, hoewel die toch al tien jaar van kracht is. Het mag voor zich spreken dat iedere Holocaustoverlevende die naar Israël verhuist met de grootste welwillendheid tegemoet wordt getreden. Het punt is alleen: de dame verhuisde niet naar Israël, maar naar Palestijns gebied.

Geschiedenisboek Twee weken later verscheen in Israël het bericht dat een Nederlands geschiedenisboek voor vmbo-leerlingen onjuiste en anti-Israëlische passages bevat. De grootste steen des aanstoots bleek de typering van oud-premier Begin als ‘terrorist en vredestichter’ te zijn. Begin was een van de leiders van de ondergrondse militie Irgun, die onder meer verantwoordelijk was voor een aanslag op het King David Hotel in Jeruzalem in 1946, waarbij 91 mensen de dood vonden. De actie werd door zionistische groeperingen indertijd als ‘terreurdaad’ veroordeeld. Als premier van Israël sloot Begin later vrede met Egypte.

De Israëlische minister van Onderwijs, Naftali Bennett, belde op 27 mei met Sander Dekker om opheldering te vragen over het schoolboek. De Nederlandse staatsecretaris van Onderwijs verwees Bennett door naar de uitgever van het desbetreffende boek, Noordhoff. Toch kwam de Nederlandse ambassadeur in Israël, Caspar Veldkamp, de volgende dag al met een verklaring. “Ik vrees dat er toch iets mis is gegaan bij de kwaliteitscontrole bij uitgever Noordhoff. De geschiedenis lijkt hier suggestief weergegeven.” Opnieuw werd Israël zonder slag of stoot in het gelijk gesteld.

Derde standje Afgelopen week werd er in de Israëlische media voor een derde keer in korte tijd melding gemaakt van een Nederlandse misstand. Het ministerie van Buitenlandse Zaken geeft op zijn website advies over het reizen in de Palestijnse gebieden. Daarin wordt uitvoerig gewaarschuwd voor het gevaar dat Palestijnen kunnen opleveren: terreurdreiging in Gaza, rellen in Oost-Jeruzalem en aanslagen en gewelddadige demonstraties op de Westelijke Jordaanoever. ‘Alertheid’ wordt gevraagd ten aanzien van Joodse kolonisten die in illegale nederzettingen wonen. Ook hun demonstraties zijn soms gewelddadig en het komt volgens het reisadvies voor dat ‘kolonisten stenen gooien naar Palestijnse en internationale voertuigen.’ Dit was, opnieuw, tegen het zere been van Israël. De Israëlische ambassade liet in een verklaring weten dat op deze manier een hele bevolkingsgroep op onacceptabele wijze wordt weggezet en dat ze de Nederlandse overheid om opheldering gaat vragen. Te oordelen naar de vorige twee voorvallen zal de tekst op de website ook wel worden aangepast.

Israël lijkt erop gebrand om Nederland de les te lezen en Nederland buigt al schuldbewust het hoofd voordat feiten en fictie van elkaar gescheiden zijn. Dit belooft niet veel goeds als het de beurt aan Nederland is om Israël aan te spreken op kwesties die er werkelijk toe doen, zoals de illegale nederzettingen. Misschien kan Nederland nu alvast sorry zeggen?