Jammer dat Eberhard van der Laan niet naar Den Haag komt

Je kunt niet in het hoofd van Wouter Bos kijken en daarom zullen we nooit weten of Job Cohen de enige droomkandidaat voor zijn opvolging was. Zou hij bijvoorbeeld ook Eberhard van der Laan hebben overwogen? En hoe zou het politieke landschap er bij liggen als Cohen in de Stopera was gebleven, terwijl Van der Laan het Haagse Colosseum had betreden, waar in het rulle zand Geert Wilders, Rutger Castricum en andere verscheurende dieren al op hem wachtten? Was hij dan nu de onbetwiste leider van de oppositie? Zou hij er wel in geslaagd zijn om Emile Roemer naar het tweede echelon te duwen? Had Rutger na een eerste interview met Eberhard van der Laan besloten om definitief op Ibiza te blijven?

Dat zou best wel eens kunnen. Van der Laan is niet alleen een bekwaam bestuurder, hij kan iedereen verbaal alle hoeken van de kamer laten zien. Als import-Mokumer heeft hij zich de kunst van het wisselen eigen gemaakt, de Amsterdamse manier van mekaar blijven aftroeven die je in sommige niet verjupte en vergrachtengordelde kroegen nog kunt horen. Misschien heeft dat talent hem zelfs naar de advocatuur gebracht.

Eberhard van der Laan doet mij denken aan Wim Thomassen, zaliger nagedachtenis, in de jaren zestig van de vorige eeuw burgemeester van Rotterdam. Dat was een sociaaldemocraat van de oude stempel.

Geconfronteerd met de opstandigheid van de babyboomers en het wijkverzet liet hij zich niet van de podia blazen. Als het moest schold Thomassen een volle zaal met bewoners van het Oude Westen verrot, maar wel altijd op zo’n manier dat er toch een basis bleef voor gesprek. Je moest alleen niet proberen hem te intimideren, niet met demagogie en ook niet met de macht van het joelende getal. Dezelfde pit zit in Eberhard van der Laan.

Dezer dagen zal Diederik Samsom wel tot tussenpaus worden gekozen om als een soort Johannes de Doper de weg te effenen voor Lodewijk Asscher. Die kun je ook wel om een boodschap sturen maar hij is niet streetwise genoeg om het geteisem tegemoet te treden dat zich tegenwoordig toegang weet te verschaffen tot ’s Lands vergaderzaal.  Jammer dat Wouter Bos Van der Laan niet heeft omgepraat in plaats van Job Cohen. Nu is het te laat.