Jongens en meisjes, de toekomst ligt bij jullie

Dag jongens en meisjes,

De toekomst van Nederland ligt bij jullie. Verrassend wellicht, maar onze waardering groeit met de dag voor Nederlandse jongeren die volhardend thuis hun ouderen beschermen. Ook al worden jullie zelf nauwelijks ziek. Dat is nogal wat. Dit gaat over hoe wij nu onszelf mentaal in vorm brengen, voor het nieuwe leven straks na corona: als bomen die hun brede wortels kennen en koesteren.

Eerst dit. Nu wij jullie op straat nauwelijks nog zien, alleen bij het ommetje of het sprintje, krijgen wij in de gaten dat jullie in onze stad het leven brengen. Zelfs de politie mist jullie, behalve op momenten wanneer kids bij elkaar klitten of battles starten tussen flats, zoals onlangs in Arnhem. Hier spreekt de tegeltjeswijsheid dat uitzonderingen de regel maken; jullie doen het goed.

Docenten, jongerenwerkers, sportaanvoerders en ook ik missen nu zelfs jullie onnavolgbare stemmingswisselingen; het ene moment vol vrolijke flair, dan weer vol twijfel over jezelf. Voor ons als volwassenen is dit behoorlijk verwarrend, al gaan wij, zelf ook in pauzetijd, ons nu heugen hoe wij zelf als jongeren onszelf zochten, via elkaar. Uitzoeken wat je gemeen hebt met klasgenoten – en of dat erg is. En uitzoeken wat je juist apart maakt –  en of dat erg is.

Zelf was ik al een opleiding en een baan verder, toen ik bedacht: ik mag net zoveel verschillende kanten hebben als een boom wortels heeft, want die komen allemaal bij elkaar in de stam en dat maakt de boom stevig. Ik moest die veelzijdigheid accepteren, alleen zo kon ik andere mensen vooruit helpen. Dus als de burgemeester een boom is die zijn wortels benut, kan hij mensen beschermen tegen wind, regen en zon en wie weet kun je als boom ook noten of vruchten bieden. Belangrijk om daarachter te komen, want als het goed gaat met jou, gaat het goed met ons land.

En woon bij het wortel schieten je ouders niet al te veel uit. Die hebben net zo goed hun zorgen. En hun waardering verdiept zich, voor jullie en voor jullie docenten. Dat worden straks hele nieuwe tienminutengesprekken dan die ik had voor mijn kinderen. Zelf was ik als jongen aan huis gebonden toen ik naar Nederland kwam en mijn vader het buiten te gevaarlijk vond. Daar werd ook ik onrustig van; wie jong is vermoedt dat het leven ergens anders is dan waar jij bent. Maar net als jullie hield ik vol, ik keek naar binnen bij mijzelf en kijk, nu voer ik een levenslang pleidooi voor leren en voor vrijheid.

Ik verheug mij op jullie bijdrage, straks met jullie fijn geslepen kompas voor wat oprecht is. Dan gaan wij met ons allen doen wat kunstenaars en ondernemers ook zo goed kunnen: elkaar uit de stilstand halen.

Maar nu eerst de gezondheid van ons allen: handen wassen, in de elleboog niesen, in de papieren zakdoek snuiten en vooral: afstand houden.

Tot snel!