Kanker opsporen via Groupon

Half één in de middag. We lunchen in het Hotel American, aan het Leidseplein in Amsterdam. Het uitzicht oogt Frans, statige herenhuizen, een Mini-store, een fontein dat water spuwt alsof het net uit de bron is ontstegen. De inrichting van onze lunchroom is Jugendstil. Ik heb geen pak aan, dat hoeft ook niet, dacht ik. Even lunchen, even babbelen, even gezellig. Maar zo gezellig is het niet. Nee, mijn goede vriend Pieter, veertiger, goede kop, verrassend gezond voor z’n extravagante levensstijl, wil weten hoe het écht zit. Hoe het er vanbinnen aan toegaat. Of er geen heimelijke negatieve celdeling plaatsvindt. Of er geen raar virus door zijn aorta spuit.

Vijftienhonderd euro Waarom zou je alles willen weten? Vraag ik me af – ik zit aan een dubbele espresso en wacht op mijn gesprekspartner. Waarom zou je willen weten hoe je gezondheid zich evalueert? Of er een minieme kans is op kanker, diabetes, vinkentering of tyfus in het hoofd? De ene aandoening is nog afschrikwekkender dan de ander en de kans dat je dankzij een bepaalde levenshouding in een acute staat van algehele malaise schiet, valt ook te betwisten. Maar toch kan het. Tóch kun je je laten onderzoeken. Voor een schamele vijftienhonderd euro weet je wanneer, hoe en aan wat je het loodje – zou kunnen – leggen.

Onderzoeken “Sorry”, excuseert Pieter zich bij voorbaat, als hij zijn jas haastig uittrekt en me een kus op m’n wang geeft, “ik heb een bacterie aan m’n ogen.” Verklaart meteen de rood doorlopen ogen. Ik dacht al. “Ach, antibiotica en we kunnen weer verder.” “Hoezo, heb je altijd kuren?” “Nee,”, respondeert hij, “ik ben gezond. Sex, drugs en K3! Oh, ober. De oesters graag. Creuses. En de Bollinger champagne.” want hij heeft net een nieuwe baan. We gaan het hebben over Prescan. Over een paar dagen zal hij voor mijn artikel zich van kop tot teen laten onderzoeken. Een huidonderzoek, longonderzoek, maag- en darmonderzoek en wat scans.

Kanker “Ooit wilde ik op m’n dertigste een tussenstand weten”, vertrouwt hij me toe. “Dat is er echter nooit van gekomen. Maar m’n veertigste was een goed moment. De prijs is fiks; zeker als je niet echt iets mankeert. Maar toen je vroeg of ik me wilde laten scannen, was dat het duwtje in de rug.” We proosten op de vriendschap. We proosten op de gezondheid. Of de premature ziekte. Who knows. We proosten. “Vind je het niet eng, Pieter?” “Nee!” Resoluut. “Mijn fysiek zit volgens mij wel prima in elkaar.” Daarna ernstig. “Mijn vader en zus hebben regelmatig last van huidkanker. Melanomen. Ze schieten als paddestoelen uit de grond. En ik ben rossig, heb sproeten, weinig moedervlekken, maar ja, er hoeft maar één verkeerde tussen te zitten.”

Marktwerking Hij sport niet, behalve zijn dagelijkse loopjes en seks. Maar toch, tóch trekt het hem. Maar wat ik me dan meteen afvraag; hoe zit het dan met de zorg? Als er iets aan de hand is, ga je niet weer zoveel duizend euro uittrekken voor zorg. “Kijk; de reguliere zorg zegt dat je geen onderzoeken hoeft te doen als het niet nodig is. Het levert, als straks de uitslag niet is zoals ik heb gehoopt, wel werk op voor reguliere hospitalen. Een verwijde aorta. Een knobbeltje. Een ditje, een datje. Het is niet echt nodig, maar je wilt het dan wel weg hebben.”

Daarom ben ik benieuwd naar het verhaal van Prescan, volgende week. De achterliggende gedachte. Is het pais en vree, rozengeur en maneschijn, peace, love and happiness? Of gaat het om geld? Zorg via Groupon; wordt dat de standaard? En wat vinden de artsen er zelf van? Volgende week meer.

Volg Mark Wagemakers ook op Twitter