Kiezen door niet te kiezen

Ik ging pas geleden naar een bijeenkomst. De ober kwam vóór de lunch vragen of iemand een vegetarische maaltijd wilde in plaats van vlees. Slechts één persoon aan onze tafel van tien ging in op dit aanbod. Dit is niet ongebruikelijk. Maar wat als de keuzemogelijkheden omgedraaid worden?

Het gaat hier niet alleen om één enkele lunch. Vleeseters dragen ongeveer zeven keer meer bij aan de uitstoot van broeikasgassen dan vegetariërs. Veel mensen ondersteunen de roep om meer duurzaamheid. Een ruime meerderheid (59 procent) van de mensen wil een strenger milieubeleid.

We zeggen echter wel dat we het milieu belangrijk vinden, maar willen hiervoor niet te veel opofferen. De persoonlijke consequenties van maatregelen spelen blijkbaar een grote rol. De mens is immers gericht op eigenbelang en kortetermijnbelangen. Daarbij sluiten we onze ogen voor de langetermijn-gevolgen.

De meeste mensen houden het daarnaast uit luiheid, angst of gewoonte liever bij wat ze al hadden, bij wat je kiest als je níet kiest. Beleidsmakers doen er goed aan de standaarden aan te passen. Dat betekent dat je mensen automatisch de duurzame optie geeft, tenzij ze per sé iets anders willen. Bijvoorbeeld: je krijgt vegetarisch eten, tenzij je vlees wilt. Of: je neemt groene energie af, tenzij je graag grijze stroom wilt.

Mijn favoriete filosoof Loesje verwoordt het mooi: ‘Hoogste tijd om dat motortje van de economie op duurzame energie te laten lopen.’

Dit stuk is overgenomen van Voxweb.

Volg Esther-Mirjam Sent ook op twitter.