Leve de keizer! Of de keizerin!

Zowel de PVV als de PvdA hebben voorstellen in de maak om de monarchie in Nederland van een nieuw fundament te voorzien. Dat is allemaal klein en binnendijks gedacht. Nog steeds beseffen te weinig politici dat Nederland geen landje op zichzelf is, maar deel uitmaakt van een zich verenigend Europa.

De Griekse schuldencrisis maakt dit opnieuw duidelijk. Elke noodoplossing maakte de zeventien EU-landen afhankelijker van elkaar, hoe hard de leiders voor de eigen nationale Bühne ook het tegendeel beweren. Daardoor doet zich het gemis aan een echt Europees staatshoofd elke dag pijnlijker gevoelen.

Sommige mensen zeggen dat die meneer Van Rompuy een soort president van Europa is, maar dat is au fond onzin. Het is geen goed Nederlands, maar wij mogen die Van Rompuy met gerust hart een wandelend en haiku-dichtend doekje voor het bloeden noemen.

Laten wij Nederlanders als echte Europeanen ons gedachtengoed en onze tradities inzetten voor het oplossen van dit Europese probleem. Laten wij – als we toch ons koningshuis aan het moderniseren zijn – voorstellen heel Europa om te vormen tot een monarchie, meer precies tot een Europees keizerrijk. European Empire, dat klinkt beter dan zoiets lamzakkerigs als Europese Unie.

Wij plaatsen een keizer aan het hoofd. Of een keizerin natuurlijk. Net als vroeger. Dit heeft als bijkomend voordeel dat het de populistische bewegingen die in zoveel landen de kop opsteken, weer toetrekt naar het Europese ideaal. In zijn oorsprong is de keizer immers het strijdend hoofd van de christenheid en daarmee de beschaafde wereld. Althans zo dachten ze er in de middeleeuwen over. Een Geert Wilders, zeg maar, kan niet anders dan onmiddellijk een eed van trouw zweren aan de keizer van Europa.

Bovendien: in Duitsland hadden ze vroeger ook een keizer en de positie van de EU in de wereld begint steeds meer op die van dat oude Duitsland te lijken. Berlijn is trouwens het trekpaard van de huidige EU en als je goed oplet zie je dat Sarkozy wel hard op die viool van hem speelt, maar het is wél de tweede.

“Alles goed en wel” zegt U nu. “Maar, hoe komen we aan zo’n keizer? Of een keizerin?. Of een goed ogend echtpaar ?” Nederland is altijd goed geweest in het overnemen van andermans ideeën om daar dan goede sier mee te maken. Wij hoeven niet het wiel uit te vinden. Wij gaan voor de Maleisische optie.

Maleisië is een federatie, bestaande uit zestien deelstaten en territoria, maar eentje minder dan de Europese Unie. Negen van die deelstaten kennen een sultan of een raja. De overige hebben een republikeinse structuur. Ook wat dat betreft lijkt Maleisië op Europa. Hier hebben we immers acht monarchale landen, maar eentje minder dan Maleisië.

Het staatshoofd in Kuala Lumpur is de Yang Di-Pertuan Agong. Dat betekent iets als de verheven eerste, maar de duidelijkste vertaling van deze titel is “koning”. Op het moment wordt deze functie vervuld door zijne majesteit Al-Wathiqu Billah Tuanku Sultan Mizan Zainal Abidin Ibni Al-Marhum Sultan Mahmud Al-Muktafi Billah Shah.

Het koningschap heeft in Maleisië een symbolische waarde. De werkelijke macht berust bij de premier van het land. Elke vijf jaar treedt de Yang Di-Pertuan Agong af. De sultans en de raja’s wijzen dan in onderling overleg één hunner aan om de volgende vijf jaar nummer één te zijn. Er wordt niet gerouleerd. Er zit tussen acht monarchen altijd wel een mafketel die je liever de natie niet ziet vertegenwoordigen maar in een gezelschap van negen  man overheerst altijd het verstand. Zo’gek wordt nooit gekozen, al gaat hij nog zo te keer.

De gouverneurs van de overige deelstaten en territoria worden bij de gang van zaken niet betrokken. Zij zijn immers gewone burgers en het gaat om een symbolische, een beetje sacrale functie. Door de keuze van de nummer één over te laten aan de sultans en de raja’s hebben de Maleisiërs de zaak effectief gedepolitiseerd.

Europa kan dit voorstel één op één over nemen. Premier Rutte zou zich bij zijn collega’s sterk moeten maken om de Unie om te vormen tot een Europees keizerrijk. De gekroonde hoofden van onze unie maken dan elke vijf jaar in onderling overleg uit wie van hen de keizerskroon mag dragen. Wie weet, komt Willem Alexander ook aan de beurt. Maxima zal zeker met verve de rol van keizerin kunnen spelen! Maar misschien is het tactischer om met de groothertog van Luxemburg te beginnen. Kroning in Brussel met veel vertoon en misschien zelfs die ouwe kroon van Karel de Grote.

Leve Europa! Leve de keizer! Leve de keizerin!

P.S. En ik wil nu geen klachten horen van PVV-ers en hun fellow-travellers. Als er iets bij de joods-christelijke beschaving hoort, is dat een keizer aan het hoofd.