Het leven van een Wajonger gaat niet over rozen

Het leven van een Wajonger gaat niet over rozen. Zeker niet met de komende 5% korting op de planning. Gelukkig wordt er aan verschillende fronten keihard gewerkt om deze idiote plannen tegen te houden. Zo wordt er op 28 november een motie ingediend in de Tweede kamer. Ik en vele Wajongeren met mij maken ons ernstige zorgen over onze toekomst met deze korting.

Voortgang traject Ondertussen loopt mijn traject om mij aan het werk te krijgen per begin november weer verder. Ik heb met het UWV afgesproken dat ik dan verder ga met het zoeken van een passende baan. Ik heb zelf echter grote twijfels of ik dan al wel klaar ben om op een nieuwe werkplek te beginnen. De laatste teleurstelling heeft er zo hard ingehakt bij mij dat ik er nog altijd van aan het herstellen ben. Ik zit feitelijk in een (lichte) dip.

Arbeidsvermogen? Ik hou mijn arbeidsvermogen constant onder een grote loep. Ik wilde altijd zo graag aan het werk, maar nu heb ik vele twijfels over mezelf zodat ik niet goed weet waar ik de motivatie en moed vandaan moet halen om weer ‘vrolijk’ verder te gaan. Ik zit er een beetje doorheen. Dit wordt echter niet opgepikt door het UWV. Zij vinden dat ik arbeidsvermogen heb dus moet ik ‘gewoon’ verder gaan op deze weg en mezelf over de kop werken.

Overschatting Dit even gezegd te hebben, klinkt het misschien heel negatief en dat is niet hoe ik doorgaans ingesteld ben. Toch moet ik ook reëel zijn. Ik heb ondertussen al zoveel verschillende dingen geprobeerd die keer op keer niet gelukt zijn dat ik mezelf op mijn hoofd begin te krabben. Hoezo ik heb arbeidsvermogen? Ik heb er grote vraagtekens bij. Voor mijn gevoel zit ik vast en word ik overschat op mijn kunnen.

Ik zeg niet dat ik niks kan want zo banaal is het ook weer niet. Ik heb wel degelijk verschillende talenten en gebieden waar ik goed in ben. Maar op andere gebieden loop ik telkens tegen mijn beperkingen aan en voor mijn gevoel snappen mensen niet hoe pijnlijk dit is.

Zelfvertrouwen? Begrijp me niet verkeerd ik wil niets liever dan mijn eigen geld verdienen en meedraaien etc. maar dit kan niet op mijn tempo en met mijn wisselende energie. Ik zou het zo graag anders willen ik heb hier al vele jaren keihard voor geknokt. Maar op dit moment weet ik niet wat nog haalbaar is voor mij wat betreft een betaalde baan.

Wensen en dromen Enfin, dit is mijn dilemma waar ik voor sta. Welke kant moet ik nu opgaan? Wat is wijsheid? Ik kan niet eeuwig doorgaan op deze manier. Het liefst wil ik gewoon vrijwilligerswerk doen zonder de druk van het UWV. Of eindelijk mijn boek schrijven, wat ik al lang op de planning heb staan. Ook wil ik graag lezingen geven om mijn boodschap te vertellen. Ik heb de indruk dat de meeste mensen in Nederland die niet met een beperking te maken hebben niet inzien hoe moeilijk het kan zijn en waar je tegenaan loopt.

Politiek gewauwel Zeker de heren in Den Haag in de Tweede Kamer met hun strafkorting en rare regeltjes. Het leven met een beperking is al moeilijk genoeg zonder dat je zo hard moet vechten om overeind te kunnen blijven. Mensen in de Wajong die kunnen werken zouden beloond moeten worden voor hun inzet en motivatie omdat het voor ons zoveel zwaarder is dan de gemiddelde mens.

Begrip en zorg Er zijn nog zoveel verkeerde opvattingen over mensen met een beperking door onder andere werkgevers. Als we beter naar elkaar zouden luisteren en meer begrip zouden hebben zou dit al een heleboel kunnen schelen. Nu willen ze de loonsubsidie regeling van het UWV voor de Wajongers weer afschaffen. Waarom? Waarom willen ze iedere keer de kwetsbare doelgroepen pakken?

Oke, ik begin nu misschien een beetje belerend over te komen maar het moet me gewoon van het hart, ik hoop gewoon gehoord te worden. Lieve mensen zorg voor ons in plaats van het ons zo moeilijk te maken.

Voet-note: De beperking die ik heb heet 22q11 en uit zich op vele verschillende manieren.