Liberalisme als Vrijheid tot Racisme

Theo Maassen was maandag zeven januari te gast bij Pauw en Witteman om de kritiek op zijn laatste show ‘Met Alle Respect’ te bespreken. Kritiek die tot een hoogtepunt kwam in een column van Nausicaa Marbe, in de Volkskrant van vier januari, in het bijzonder omdat Maassen in zijn voorstelling ironie voorwendt in de provocatieve vergelijking tussen een valse hond en een valse politicus; waar de eerste een spuitje krijgt, krijgt de laatste persoonsbeveiliging.

Tegelijkertijd wordt Maassen ten laste gelegd dat het leek alsof hij meende dat valse politici geen persoonsbeveiliging zouden moeten krijgen, waarmee werd geïmpliceerd dat zijn hond-politicus vergelijking de grenzen van de norm der fatsoen, ironie en humor overschrijdt.

Begrijp ik het nu goed dat er hier met twee maten wordt gemeten, door Pauw en Witteman, en misschien door heel opinie-makend Nederland? Dat het een teken van vrijheid en durf is als de Islam ongebreideld wordt geschoffeerd, maar dat het norm overschrijdend is wanneer een schofferende vergelijking wordt gemaakt tussen valse politici en dito honden?

Het ziet er naar uit dat Nederland, met opiniemakers als Pauw en Witteman in prominente rol, zichzelf op de schouder klopt voor het liberalisme der vrijheid van meningsuiting verscholen in Islam schoffering. Maar wanneer ‘wij Nederlanders’ voelen dat een soortgenoot, zo eentje uit de blanke ‘joods-christelijke traditie’, geschoffeerd wordt dan blijkt er ineens wel een grens aan dit liberale dogma te zijn.

Belediging van de soortgenoot kan niet, maar belediging van ‘de ander’ moet kunnen. Sterker nog, dat is een teken van de liberalistische vrijheid in de Nederlandse samenleving, en als deze ‘ander’ daar een probleem mee heeft is zij achterlijk, onvrij, of barbaars.

Mooie operationalisering van de vrijheid van meningsuiting is dat. Lekker liberaal ook, de vrijheid tot racisme.

Voor die mensen, specifiek opinie makend Nederland, die de nuance van vrijheid, humor en opinie niet kunnen ontwaren, let wel: Die voorlaatste zin was mijn poging tot provocatie.