Maak een groot gebaar naar vluchtelingen

Wie denkt dat de uitspraak van de Spaanse regering politieke grootspraak is, heeft ongelijk. Slenterend langs het strand in Barcelona kwam ik een opmerkelijke tekst tegen, gegraveerd in een marmeren zuil. Er stond beschreven dat de Middellandse zee, een plek waar culturen en beschavingen elkaar ontmoeten, was verworden tot een massagraf voor duizenden mensen op de vlucht. Er stond ook dat Barcelona nooit zal ophouden hen een wettige en veilige doorgang te bieden. ‘We are and will be a refuge city.’

Ik krijg dan echt tranen in mijn ogen van ontroering. Gisteren voelde ik heel iets anders toen ik weer mensonterende taferelen zag van vluchtelingen die dreigen te verdrinken, worden gered door hulporganisaties en vervolgens worden geweigerd door het nieuwe ‘frisse’ bewind in Italië. Ik moet het de Italianen nageven dat ze erg veel hebben gedaan de afgelopen jaren. Een menselijkheid die veel verder ging dan alleen een monument te plaatsen voor vluchtelingen die welkom zijn. Maar de korte en relatief veiligste route naar het voorheen idyllische eilandje Lampedusa lijkt nu voorgoed afgesloten.

Kampen Nog beroerder word ik als ik vanochtend de krant opensla. In Nederland gaat de discussie alleen over de vraag met welke manier van opvang we vluchtelingen zo snel mogelijk weer kwijt kunnen. Nederland vangt niet meer dan enkele tienduizenden ontheemden op van de 65 miljoen mensen die door oorlog of honger op de vlucht zijn. We stoppen ze in kampen maar degene die zijn uitgeprocedeerd krijgen zelfs geen brood en bad meer van de regering (gelukkig hebben vele gemeenten daar geen boodschap aan).

Over die dubbelontheemden is nu een rapport verschenen van het onderzoeksbureau van het ministerie van justitie dat concludeert dat de vluchtelingen eerder ophoepelen als we ze begeleiden met een stuk brood en een bad. Migranten zonder verblijfsvergunning laten zich niet wegjagen door ze op straat te schoppen of een sobere nachtopvang te geven, nee we kunnen ze beter wegjagen met brood en bad terwijl we er met kampbeheerders bovenop blijven zitten. Kan me er wel iets bij voorstellen, het knuffelgehalte in het gemiddelde bed-en-bood-kamp is niet erg hoog. (Los van het geweldige werk dat veel vrijwilligers daar doen). Alleen de naam al van het instituut: de Dienst Terugkeer en Vertrek klinkt bijna uit een Duitse b-film uit 1940 (let op de hoofdletters)

U snapt al dat ik voorstander ben van een onderzoek naar de bereidheid van Nederlanders om – op een slimme en ordelijke manier – net zo’n groots gebaar te maken als de Spanjaarden. Sterker nog, ik ben er zeker van dat er genoeg fatsoenlijke en menselijke Nederlanders zijn die de rechtse roeptoeters kunnen overstemmen en meer mensen een warm welkom willen geven.

Cc-foto: Walterw.a