Majesteit, doe eens wat

Majesteit,

Bent u al terug uit China? Zo niet, doet u maar rustig aan. Mark was tenslotte ook een hele tijd het land uit en dat ging best, want hij belde Klaas vaak. Hij belde zo vaak, dat Klaas er het heen en weer van kreeg. U hoeft dus niet zo vaak met Mark te bellen, hoor. Straks heeft die ook het heen en weer, en dat kunnen we er niet bij hebben. 

Ik zag u op televisie. U sprak een paar woorden over de toestand van het land. Dat was goed bedoeld, maar het was een beetje slapjes, majesteit. Ik heb begrip voor de positie waarin u verkeert. U bent ons staatshoofd, maar u draagt geen politieke verantwoordelijkheid. Sterker nog, er wordt van u verwacht dat u geen politiek getinte uitspraken doet. Nu is dat normaliter ook niet nodig. Daar hebben we politici voor. Maar die politici, majesteit, die durven de laatste tijd niet meer zo. Waarschijnlijk komt dat omdat ze geen olie op het vuur willen gooien. Op zich valt dat te prijzen, maar ze blussen ook niet. Ze staan naar de brand te kijken en hopen dat hij vanzelf dooft. Het doen van stevige uitspraken laten ze grotendeels over aan columnisten en andere opiniemakers. Maar die leggen te weinig gewicht in de schaal, majesteit. 

Wist u dat er onlangs een neonazi mocht optreden in een best goed bekeken praatprogramma? Dat leek de redactie van dat programma een goed idee. Je kunt je afvragen of die redactie ze nog wel allemaal op een rij heeft, maar dat is een andere discussie. Wat de neonazi zei weet ik niet, want elke keer als hij ademhaalde om geluid te produceren, drukte ik dat van de televisie op mute. Ik hoef dat verbale afval niet in mijn oren, want het schijnt dat het giftig en niet recyclebaar is. 

De neonazi hoef ik niet te horen. Ik zou u graag eens horen, majesteit. U bent de koning van alle Nederlanders, dus u bent ook mijn koning. Ik zou het erg op prijs stellen als u uw verantwoordelijkheid neemt. U mag weliswaar geen politieke teksten debiteren, maar de onderhavige situatie heeft niets meer met politiek te maken. Het zou u Sire als u eens pal voor de vertrapten en de onderdrukten zou gaan staan. Dat was leuk hè, dat Sire. Ja, dat moet u me maar niet kwalijk nemen. Ik ben een guitig kereltje, opgelegd tot scherts en jolijt. Maar het lachen begint me langzaam te vergaan. 

U bent niet alleen de koning van alle Nederlanders, u bent ook de koning van de ontheemden die in de opvanglocaties zitten. Ja, niet officieel, dat begrijp ik wel. Bent u al in zo’n opvanglocatie geweest? Hebt u tegen die mensen gezegd: “Hier ben ik. Ik ben er voor jullie. Dit is mijn land, en ik zal ervoor zorgen dat jullie niets overkomt. Jullie zijn hier veilig.” Niet? Wordt dat dan niet ook eens hoog tijd, majesteit? Ik weet wel dat u daar niet voor bent aangenomen, maar laat eens zien dat u er bent. Een keer per jaar een tekst voorlezen die iemand anders geschreven heeft is zo magertjes, vindt u ook niet? Op televisie zei u dat we in Nederland geen geweld gebruiken, maar praten. Daar hebt u gelijk in, maar zeg dan eens wat?

Hopelijk kijkt u wel eens op Joop.nl, anders heb ik deze hele brief voor niks geschreven. Maar ja, het ging niet anders want ik heb uw e-mailadres niet en naar China bellen wordt me te duur. We spreken in elk geval af dat u binnenkort in een vlammende toespraak op NPO 1, 2 en 3 stelling neemt. Als u er niet uitkomt kunt u me altijd bellen voor advies. U hebt mijn nummer niet, maar daar zijn uw diensten zo achter, daar heb ik alle vertrouwen in.

Doe de groeten aan uw moeder en wens uw echtgenote namens mij veel beterschap.

Met de meeste hoogachting,

Gard Simons

cc-foto: Roel Wijnants