Mama en papa zitten bij het verzet

Nieuw op Joop: Wekelijks een filmrecensie door Bart Juttmann, bekend van de webserie Ideale Liefde.

Met titels als El Secreto de sus Ojos en No levert Zuid-Amerika al jaren indrukwekkende films over de reactionaire periode in de jaren zeventig en tachtig, toen in talloze landen militaire junta’s de scepter zwaaiden. Het Argentijnse Infancia Clandestina is een van de origineelste films uit deze reeks. En een van de beste.

De film, gebaseerd op jeugdherinneringen van regisseur/scenarist Benjamín Ávila , gaat over de twaalfjarige Juan, wiens ouders gewelddadige acties plannen tegen het Videla regime terwijl ze onder een valse naam naar buiten toe een normaal gezinsleven leiden. Juan leidt een schizofreen bestaan met aan de ene kant geheimen, angst en de constante dreiging van geweld en aan de andere het doorsnee bestaan van een vroege tiener met school, verjaardagfeestjes en verliefdheden.

Deze combinatie tussen het alledaagse en intense levert fascinerende beelden op. We zien gesjoemel met wapens en geld, maar alles door de ogen van een kind voor wie dit normaal is. In zijn wereld worden blinddoeken gebruikt voor kinderspelletjes en voor levensgevaarlijk verzetswerk. Ooit zullen deze twee werelden niet meer met elkaar te verenigen zijn, zoveel is duidelijk. De scènes waarin dat gebeurt gaat door merg en been.

Infancia Clandestina is gedraaid op een manier die doet denken aan hoe Terrence Mallick herinneringen filmde in Tree of Life : veel handheld werk, rare close-ups en out of focus shots doorspekt met surrealistische dromen. Een paar momenten daargelaten werkt dit verrassend goed. Wanneer Juan plotseling wordt geconfronteerd met geweld, wordt overgeschakeld naar impressionistische animatiescènes. Deze nadrukkelijk stijlkeuze had de plank mis kunnen slaan, maar de animaties zijn zo indringend, dat ze de kijker heftig raken.

De film geeft hiermee commentaar op zichzelf. Het is alsof regisseur Ávilla deze momenten te gruwelijk vond om te verfilmen met kindacteur Teo Gutiérrez Moren. Dit maakt Infancia Clandestina meer dan gewoon een goed verhaal over een interessant onderwerp. Het wordt een film over kinderen en geweld. De film laat zien dat geweld, ook geweld voor een goede zaak, kinderen kapot maakt.

Infancia Clandestina draait vanaf deze week in de bioscoop en is een van de beste films die er op dit moment te zien zijn.