Mammaporno en moraalridders

Laat ik om te beginnen ontwapenend zijn: Ik ben de gelukkige bezitter van één heuse pornofilm, Lust, Caution (2007). Deze spannende spionagethriller speelt zich af in het door Japan onderworpen deel van China, waar een mooie jonge spionne probeert een collaborateur te verleiden om hem zo in de val te lokken. De spanning wordt goed opgebouwd en eindigt in een climax, maar toch heel anders dan dat je zou verwachten. Kortom lieve Joop-lezers en -lezeressen, u moet deze film beslist zien.

Ook vrouwenporno is gans anders. Het bestond al voor de komst van de wereldwijde sensatie Vijftig tinten grijs. Er zijn pornofilms van vrouwen voor vrouwen. Deze films worden gemaakt vanuit de belevingswereld van de vrouw, zij neemt vaak het initiatief (women on top, echt heel feministisch verantwoord) en je beleeft de film als het ware mee door de ogen van de vrouwelijke hoofdpersoon. In vergelijking met de mannelijke mainstreamporno is vrouwenporno veel softer.

Dankzij de boekenserie Vijftig tinten grijs is vrouwenporno ook mainstream geworden. Er zijn in Nederland alleen al meer dan anderhalf miljoen exemplaren van het boek verkocht. Men speculeert er nu bovendien lustig op los over de komende verfilming. Dat moet een hoogtepunt worden dat van het witte doek spettert. Over de literaire kwaliteiten van schrijfster E.L James is bijna niemand echt te spreken. Ook Vijftig tinten grijs zit vol clichés en onwerkelijke fantasieën, een man die precies begrijpt wat een vrouw wil bijvoorbeeld, want dat kan immers helemaal niet. Toch mag dit de pret die het boek in bed bezorgt niet drukken. De zinnen die James schrijft zijn weliswaar niet om over naar huis te schrijven, maar ze zijn wél zinnenprikkelend. Van Vijftig tinten grijs worden veel vrouwen blijkbaar geil.

Hoewel ik de boeken niet gelezen heb vind ik dat James hiervoor de Nobelprijs voor de Literatuur moet krijgen, of beter nog die van de Vrede. Dankzij haar hebben we namelijk meer seks, waardoor we gelukkiger worden en minder snel aan oorlog denken. Make love, not war. Dit enthousiasme over Vijftig tinten grijs deel ik vermoedelijk met vele mannen. Er zijn echter ook moraalridders die Vijftig tinten grijs maar niks vinden. De conservatieve jongeheer Thierry Baudet twitterde retorisch:

“Wat zegt het over het vrouwelijk geslacht dat het zoiets als Vijftig Tinten leest.”

Wat Baudet precies met ‘geslacht’  bedoelde was mij niet helemaal helder, maar schrijfster Hassnae Bouazza speelde in haar antwoord overduidelijk niet op de bal:

“Dat n man als jij haar niet bevredigt.”

Tot zoverre Baudet. Ook Krijn de Jong, stafwerker (niet dubbelzinnig bedoeld) bij de orthodox-christelijke stichting Tot Heil des Volks (bekend van de omstreden homohulpverleningsorganisatie Different), maakt zich grote zorgen. Hij wil de in zonden gebonden vrouwen redden van hun pornoverslaving en interesse voor SM:

“’Een ieder die de zonde doet, is een slaaf van de zonde’ (Johannes 7:34).”

Om van hun verslaving te ‘genezen’ moeten vrouwen hun zonden opbiechten in de kerk. Opvallend genoeg noemt Krijn de Jong deze vorm van seksuele vernedering geen SM.